“...Fyodor,kapıcı Kirillov'un işkembesini doldurmak için yaşadığını söylüyor.Anlaşılır ve akıllıca bir şey.Hepimiz akıllı varlıklar olarak midemizi doldurmakta başka bir şey için yaşayamayız.Ve birden aynı Fyodor,midesini doldurmak için yaşamanın kötü olduğunu,gerçek için,Tanrı için yaşamak gerektiğini söylüyor ve ben onun ne demek istediğini anlıyorum!Ben de,bundan yüzyıllar önce yaşamış ve halen yaşayan milyonlarca insan da,köylüler,ruh yoksulları ve bu konuda düşünüp yazan,kendi anlaşılmaz dilleriyle aynı şeyi söyleyen bilgeler,hepimiz tek bir konuda,ne için yaşamak gerektiği ve neyin iyi olduğu noktasında uzlaşıyoruz.Ben bütün bu insanlarla birlikte tek bir kuşku götürmez,kesin,açık bilgiye sahibim.Bu bilgi akılla açıklanmaz,aklın dışında bir şeydir,ne nedenleri ,ne de sonuçları vardır.
Eğer iyiliğin bir nedeni varsa,o artık iyilik değildir;eğer iyiliğin bir sonucu,yani ödülü varsa yine iyilik değildir.Demek ki iyilik,neden ve sonuç zincirinin dışındadır.
Bunu ben biliyorum,hepimiz de biliyoruz.
Oysa ben bir mucize arıyordum,beni inandırabilecek bir mucize görmediğim için hayıflanıyordum.Al işte tek olabilecek,her zaman var olan,beni her yandan sarmış biricik mucize ve ben onu fark etmemiştim!
Bundan daha büyük bir mucize nasıl olabilir?”