Sabitlenmiş gönderi
“Yatağımın karşısında bir pencere var. Odanın duvarları bomboş. Nasıl yaşadım on yıl bu evde? Bir gün duvara bir resim asmak gelmedi mi içimden? Ben ne yaptım? Kimse de uyarmadı beni. İşte sonunda anlamsız biri oldum. İşte sonum geldi. Kötü bir resim asarım korkusuyla hiç resim asmadım; kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamadım.”
459 syf.
·
Not rated
·
Read in 27 days
Reader Follow Recommendations
Olduğum yerde olmak istemiyorum ama olduğum yerden çıkıp gidemiyorum da.
Akın tekrar paylaştı.
"... İnsanlara ne kadar muhtaç olursam, onlardan kaçmak ihtiyacım da o kadar artıyordu..."
Kendine ama (kör) olan birisi tüm dünyaya sahip olsa ne olur…
