Çok uzun süredir okumak isteyip yeni okuyabildiğim bir kitaptı. Kitap gözümde hemen hemen nirvana gibi bir yerdeydi niçin öyleydi tam olarak bilemiyorum ama Cemil Meriç'in adının, ruhunun, beni etkileyen güçlü duruşunun, özün özü cümlelerinin bunda bir payı vardır muhtemelen.
Yaşamını birkaç döneme ayıran Meriç'in her döneminden yazılmış deneme tarzında metinleri Bu Ülke. Bu Ülke'yi anlatmış. Batılılaşmayı, siyaseti, sağı solu, Nurcu'yu Ateist'i en çok da okumayı, yazmayı, kalemi kelâmı ve kelimeyi anlatmış.
"Kitap , zekâyı kibarlaştırır" demiş mesela. Zaten bildiğim bu sözünün içini nasıl doldurduğuna baştan aşağı 'kıraat' olmanın insanı ne kadar bilge ve aklı selim yaptığına şahitlik etmiş oldum.
Okumak için okuyanlar gibi olmayın, okuduğunuz şey sizi derin düşüncelere sevk etsin, yazmak da her aklına geleni yazmak değil demiş kendisini okuma ve yazma konusunda yetiştiren hocalardan ve eserlerden cömertçe bahsetmiş. Okuma ve yazma yolundakilere örnek olmuş, okumaya teşviki taklidi değil tahkiki olmuş.
"Her ıstırap mukaddestir" demiş mesleğime ve insanlara olan saygımı bir kat daha arttırmış.
Son olarak 'seni görmesem Buda olurdum seni gördüm Budala oldum' alıntısı yapmış e biraz da güldürmüş :) daha ne olsun.