"Demek ki, suçlu olan insanların kendileri; onlara cennet verildiği halde, özgürlük istemişler, mutsuz olacaklarını bildikleri halde, gökten ateş çalmışlar."
"Gözyaşları duruyordu gözlerinde. İkisi de solgun ve zayıftı ama bu hastalıklı ve solgun yüzlerde artık yenilenmiş bi geleceğin,yeni hayata doğru tam bir dirilişin şafağı ışıldıryordu. Onları kutsadı aşk,birinin kalbi diğerinin kalbi için sonsuz yaşam kaynağı olmuştu."
"Ama kesinlikle anlamıyorum: Neden insanlara bombalarla,kurallı bir kuşatmayla saldırmak daha saygın bir biçim? Estetik korkusu çaresizliğin ilk işaretidir!.. Asla, asla daha parlak biçimde kavramamıştım bunu şimdiki gibi ve her zamankinden daha fazla anlamıyorum suçumu?"