Ne güzel gözüküyorlar uzaktan: Dumanları, pencereleri, düdük sesleri, kaynaşan insanları, kömürü, isiyle... İnsan için çalışan insanın kokusuna karışmış bir mayhoş koku burnuma doluyor, insanoğlu alışan hayvandır, der Dostoyevski Ölü Evinin Hatıraları’nda kokuya, derde, pisliğe, felakete, rahata, ne çabuk alışılır.