Son bir umut verse biri
Ve güzel olacak bir gün her şey dese
Ben inanırım belki de bu yalana
Ben de alışırım gözlerimi kapamaya..
Biliyorum Sana Giden Yollar Kapalı
Biliyorum sana giden yollar kapalı
Üstelik sen de hiçbir zaman sevmedin beni
Ne kadar yakından ve arada uçurum;
İnsanlar, evler, aramızda duvarlar gibi
Uyandım uyandım, hep seni düşündüm
Yalnız seni, yalnız senin gözlerini
Alışırım seni yalnız düşlerde okşamaya;
Bunun verdiği mutluluk da az değil ki
Korkunç da değildi ölüm; çünkü bu dünyada işlerine koşarak
ömrünü çürüttüğü beylerin dışında, kendisini dünyaya
yollayan rahmeti bol bir Tanrı olduğuna, sadece ona bağlı
olduğuna ve ondan fenalık gelmesinin düşünülemeyeceğine
emindi.
“Buradaki hayatı bırakıp gitmek çok üzücü ama ne gelir
elden? Gittiğim dünyaya da alışırım ne de olsa. Ama
işlediğim günahlar? Onlar ne olacak?..”
yanmaya da alışırım ..
Mevsim sana getirir baharını, yazını
Korkma, kış bende kalır yıllar boyu, bilmezsin
Saçlarına damlalar düşer gülüm, silmezsin
İçimden kopmuş gibi dinlersin şarkıları
Gülümserken sessizce ağlatırsın suları
Sayfa 122 - Timaş YayınlarıKitabı okudu
