Alıştığım ve bir şekilde yaşadığım bu hayatı arkamda bırakacağım için yine de mutsuzum.Ama elimden ne gelir ki ?"diye düşündü."Gideceğim yere de alışırım elbet."
Sayfa 158Kitabı okudu
Korkunç da değildi ölüm; çünkü bu dünyada işlerine koşarak
ömrünü çürüttüğü beylerin dışında, kendisini dünyaya
yollayan rahmeti bol bir Tanrı olduğuna, sadece ona bağlı
olduğuna ve ondan fenalık gelmesinin düşünülemeyeceğine
emindi.
“Buradaki hayatı bırakıp gitmek çok üzücü ama ne gelir
elden? Gittiğim dünyaya da alışırım ne de olsa. Ama
işlediğim günahlar? Onlar ne olacak?..”
yanmaya da alışırım ..
Mevsim sana getirir baharını, yazını
Korkma, kış bende kalır yıllar boyu, bilmezsin
Saçlarına damlalar düşer gülüm, silmezsin
İçimden kopmuş gibi dinlersin şarkıları
Gülümserken sessizce ağlatırsın suları
Sayfa 122 - Timaş YayınlarıKitabı okudu
Bu da geçecekti; “elbette buna da alışırım” diyordu. “İnsan nelere alışmaz ki…” Zaten hayat dediğimiz bu kapalı dairenin asıl mucizesi, bu alışmak değil miydi? “En sevdiğimiz mahlukları bile kaybetmeye alışmıyor muyuz? Günlerce, aylarca, senelerce görmemeye, mutlak, kat’î bir gurbet içinde yaşamaya alışmıyor muyuz?
Bu da geçecekti; “elbette buna da alışırım” diyordu. “İnsan nelere alışmaz ki…” Zaten hayat dediğimiz bu kapalı dairenin asıl mucizesi, bu alışmak değil miydi? “En sevdiğimiz mahlukları bile kaybetmeğe alışmıyor muyuz? Günlerce, aylarca, senelerce görmemeğe, mutlak, kat’î bir gurbet içinde yaşamağa alışmıyor muyuz?
Sayfa 37Kitabı okudu
Her şeye alışırım ben. Çünkü sessizim, uysalım, küçük bir insanım...
Sayfa 92Kitabı okuyor
