Kitap İncelemeleri Yükselen kitap incelemeleri

Son yıllarımızin hayat manzumesi. Boşvermisliğin, yabancılaşmanin ve insanların insanları anlayamama halinin biraz da acimasız bir zeminde zihinlere kazınması. Peşine düştüğünün sebatı ol.

"Mevlanamiz gonulce zengin bir insandır. Insanlikla doludur coskundur. O candir canandir dosttur dermandir. Sevmeyenlerine bir sevgi ornegidir. Sevenlerine özlü sözdür. O gorunup duran nur, sekle bürünmüş akil, örnek aşık sapiklik budaklarinu söküp atma mucadelesi veren bir mucahiddir." Tasavvuf ilk kez okuyacaklar oncelikle tennure ve atesten baslamali once tasavvuf kavramlali ki mevlana gorus ve fikirlerini daha iyi anlayabilmek icin sinan yagmurun anlatimi sade ve akici anlamayi kolaylastiriyor sinan hocanin kitaplarindan once tasavvuf bana anlamasi cok zor gibi gelirdi ama sinan hocanin anlatim tek kelime ile "MUHTESEM" cok tesekkur ederim sinan yagmura rabbim razi olsun tasavvuf bizlere sevdigi icin.

Kitabın başkarakteriyle o kadar çok bağdaşıyorum ki; mutsuz, yalnız ve biraz da melankolik. Bitirdikten sonra seveceğim nice kitaplar listemde başlarda yer alacak gibi.

Eşsiz betimlemelerle örülü, değişik bir kurgu. Balzac zamanında gereken değeri görmemiş olsa da klasiklerde olmayı kesinlikle hak ediyor. Vadideki Zambak'ta bunlardan sadece biri.

Bazı kitaplar vardır ki aslında insanın hayat güzeranı içinde yaşayacağı ve hangi duraklardan geçeceğine dair birşeyler fısıldamak için sırada bekler sanki insanı..Amak-ı hayal beni sırası gelmeden daha tabiri caizse ön sıralara kaynak yaparak bulmuş bir kitap.. o yüzden hakkını veremediğimi düşündüğüm bir nevi tamam okudum geç dediğim bir kitaptı..
Sizden üst boyutta olan bir insanın söylediği ama sizin idrak edemediğiniz cümleler sanki başka bir dilden konuşuyor gibi gelir ya insana işte ilk anda bende öyle oldum..kelimelerin ve anlatılanların büyüsünden sıyrılıp bırakamadım da..okudum müthiş bir tad bıraktı ama tam anladım mı o esnada hayır..
Raci ile Aynalı baba.. mezarlıkta bir fincan kahve bazen de ney le gelen o lahuti sesin büyüsüyle Racinin Aynalı Baba yla olan manevi katmanlardaki yolculuğu..soğan gözlü adamlardan tutun hiçlik tepesine yolculuğu ve meydan savaşında Aşk ın ve diğer duyguların kıyasıya dövüşü..alıır götürür insanı..
Ben bu kitabı okuduktan ve anlamadıktan yıllar sonra akraba ortamında eskaza bu muhabbetin açıldığı Aynalı Baba'nın hayali bir şahsiyet olmadığını ve İstanbul'da yaşamış olduğunu öğrendiğimde çok şaşırmıştım..hatta ortaöğretim seviyesinde olup da insan olmanın kaygısını manen çeken akrabalarım ''aa nasıl anlamadın sen o kitabı yahu'' dediklerindeki hissiyatımı ise tarif edemem.. bazı yollar akılla alınmıyor.. kalple devam etmek gerekiyor..bunu anladığım ilk kitap..
o gün bugündür sıradaki kitapları okur ama bi kenardan melül melül bakan Amak-ı hayali tekrar okumaya cesaret edemem.. kimbilir belki de hayalin derinliklerinde bir raci olmayı hala göze alamıyorumdur..

1984 ve Hayvan Çiftliği'nin yazarı olan orwell'ı tanıyamadığım roman. Konu belli değil bağlam nere varır?...
Tamamen hayal kırıklığı.
Eğer paris ve londra'da beş parasız kalırsam ancak tekrar okurum.

Bir Dostoyevski klasiği (adamın bütün kitapları klasik ve ünlü saçmalama!!!)... Karamsarlığın hüküm sürdüğü iç dünyasına bizide sürüklemek isteyen her yazarın yazmak isteyeceği kadar karanlık bir karakterin acınası, tiksinç, onursuz, onurlu, zeki, asi, bencil, cüretkar, egoist ve daha bir çok insani yönünün anlatıldığı kitap. Karanlık yönlerimize ayna tutan ve çoğu kişinin aklından geçirdiği halde dışa vurmasının toplum baskısı, ahlak yapısı vs. gibi sebeplerle baskılandığı üzüntülerimize dair bir inceleme. (Uzatma yeter kitap nasıl!) Haaaaa evet kitap çok iyi bu arada, başlangıçta karakteri kendi ağzından tanıyoruz. Girişte bazen okuyucunun aklıyla oynayarak (bir dediği bir dediğini tutmuyor ama sebebini açıklıyor), bazen de direkt olarak; karakterin "kötü" yönlerini dinliyoruz, devamında gelen metin ise tüm mevzuyu (bence) özetlemek istercesine bir hikayeye dönüşüyor ki kahramanın kendisiyle alakalı olarak anlatmak istediğini daha sade bir biçimde anlayabilelim.

''Kitleler asla, yalnızca ezildikleri için, kendiliklerinden başkaldırmazlar. Kendilerine karşılaştırma yapabilecekleri ölçüler verilmedikçe, ezildiklerinin bilincine varmazlar.''

"Aşk bir seferdir. Bu sefere çıkan her yolcu, istese de istemese de tepeden tırnağa değişir. Bu yollara dalıp da değişmeyen yoktur."

Düşünsenize, hayatınız ufak tefek iniş çıkışlarla normal seyrinde devam ederken, günün birinde kanser olduğunuzu ve kısa bir süre sonra öleceğinizi öğreniyorsunuz. Bu bilginin verdiği özgürlükle, kalan ömrünüzü sizi üzenlerden intikam almaya adıyor, ve böylece aranızdaki düşmanlığı iyice derinleştiriyorsunuz. Aşık olduğunuz, ama beraber olmaya korktuğunuz çocukla yakınlaşıyorsunuz. Ve sonra... Ta taaam! Mucizevi bir şekilde iyileşmeye başlıyorsunuz ve bir anda önünüzde yüzleşmek zorunda olduğunuz bir karmaşa yumağı beliriyor. İşte hikayemiz, Alice'in bu karmaşayla başa çıkmaya çalışmasını anlatıyor. Ben açıkçası Alice'in bayağı bencil olduğunu düşündüm kitabı okurken. Çünkü yaptığı her şey, sadece kendi için, kendi rahatı için, kendi duygularını tatmin etmek içindi. Bir insanın ölüyor olması, ona dünyayı etrafındaki insanlar için cehenneme çevirme hakkı verir mi? Bence vermemeli, ama Alice öyleymiş gibi davrandı. Bir bakıma, hastalığını istediği her şeyi yapmak için bir bahane olarak kullandı. Hikayenin sonunun beni bu açıdan tatmin ettiğini söyleyemem bu yüzden. Ama akıcı, kolay okunan ve ilginç konulu bir kitap, bu yüzden tavsiye ederim.