>İnsanoğlu çocukluktan sıkılır, büyümek için acele eder, sonra da çocukluğunu özler.
>Önce para kazanmak için sağlığını harcar, sonra da yitirdiği sağlığını geri kazanmak için parasını!
>Geleceğini düşünürken yaşadığı günü unutur.Böylece ne bugünü yaşar ne de geleceği.
>Hiç ölmeyecekmiş gibi yaşar, sonra da hiç yaşamamış gibi ölür!
>Hayata hazırlanmaya o kadar zaman harcar ki, hayatını yaşamaya vakti kalmaz.
>Yarını o denli düşünür ki, bugünün elinden kayıp gittiğini fark etmez bile.
Oysa hayat geçmişte ya da gelecekte değil, 'şimdiki zamanda' yaşanır.
Eflatun