O dönemin Şubat rüzgarları bir başka esmiş, narin gül dallarını kırıp geçirmişti. Bahardan uzak düşmüş yeller ve merhametten yoksun eller sebebiyle kış, inançlı insanlar için en sert şekliyle cereyan etmişti. Bütün kapılar sert bir şekilde yüzlerine kapanmıştı.
Belki de o gözyaşları, nicelerinin çektiği zahmetin, bize rahmet olarak dönmesinin şükür diliydi.