Saadet incedal
@allrelated47
Din, dil, ırk bilmem ben bildiğim tek şey insan
29 okur puanı
Mart 2022 tarihinde katıldı
Sabitlenmiş gönderi
"Geçmişim, olamadığım her şeydir. Hep uyanmanın sınırındaymışım gibi hissediyorum. Japon çay fincanlarımdan birisi kırıldığında, gerçek nedenin bir hizmetçinin özensiz ellerinin değil o porselenin kıvrımlarına yerleşen desenlerin kaygıları olduğunu düşünürüm."
"Neden tüm varlığı rüzgar karşısındaki mısırlar gibi eğiliyor ve bu alçalmadan sonra sadece büyük ve acı veren bir çabayla ayağa kalkabiliyordu."
"Çünkü büyük bir tutkuyla, yalan olan bir aşka, kırılan heveslere dair hikayeler duyduğunda kolayca kendisinin de bu duyguyu bildiğini, hissettiğini, yaşadığını söyleyecekken, o hiç konuşmazdı."
Okur Takip Önerileri
"Her birimiz yalnız öldük; Ama ben, ondan daha fırtınalı bir denizde ve daha derin uçurumlarda...”
"Ama çoğunlukla, gariptir ki, hayat dediği bu şeyin korkunç, düşmanca ve eğer kendisine fırsat verilirse insanın kafasını vurmaya hazır bir şey olduğunu hissettiğini itiraf etmeliydi. Ebedi sorunlar vardı: Acılar; ölüm; yoksulluklar... Yine de, bütün bu çocuklara bu hayatı yaşayacaksınız demişti."
"Sırf kalbini bir başkasına açtığı için insan umutsuzluğa düşebilir; belki de kimsenin sırrını öğrenmesindense sessizliği korumanın sonsuz derecede tercih edilebilir olduğunu düşünüyor olabilir.
Tam olarak bir sırdaş edindikleri için umutsuzluğa kapılan içe dönüklerin örnekleri var."
"Her türden dünyevi meselelerle meşgul, dünyanın gidişatı konusunda gitgide daha fazla kurnaz olan insan kalabalığıyla çevrili - böyle bir insan kendini unutur, ilahi olarak anlaşılan adını unutur, kendine inanmaya cesaret edemez, kendine inanmaya cesaret edemez, bunu çok riskli bulur.
Kendin ol, diğerleri gibi olmak, kalabalığın bir kopyası, bir numarası, bir parçası olmak çok daha kolay ve güvenli."
"Kendi olmayan ben, farkında olarak ya da olmadan, umutsuz kalır. Ben yaşamının her sayfasında gelişme halindedir. Ben, Kendisi olamadıkça kendisi değildir; ama kendi olamamak umutsuzluktur."
Evet, ilmektir boynumdaki ama ben
kimsenin kölesi değilim
tarantula yazdılar diye göğsümdeki yaftaya
tarantulaymış benim adım diyecek değilim
tam düşecekken tutunduğum tuğlayı
kendime rabb bellemiyeceğim
razı değilim beni tanımayan tarihe
beni sinesine sarmayan
tabiattan rıza dilenmeyeceğim.
İsmet Özel
"Ey kör! Aç gözünü de düşlerden uyan. Simurg'u göremesen de bari küçük bir serçeyi gör. Kaf Dağına varamasan bile hiç olmazsa evinden çıkıp kırlara açıl; böcekleri, kuşları, çiçekleri ve tepeleri seyret. Bırak dünyanın haritasını yapmayı! Daha hayattayken bir taşı bir taşın üstüne koy. Gülleri ve bülbülleri göremeyip gün boyu evinde oturan adam Dünyanın kendisini hiç görebilir mi?"
"Hayat bir parça nakış işine benzetilebilir. Hayatının ilk yarısındaki herkes işlemenin ön tarafını görür, ikinci yarısında ise tersini. İkincisi o kadar güzel değildir ama daha öğreticidir çünkü iplerin birbirine nasıl bağlandığını görmemizi sağlar."
"Her gün, küçük bir yaşamdır, her uyanış ve yataktan kalkış küçük bir doğumdur, her taze sabah küçük bir gençlik ve her yatağa gidiş ve uyuyuş küçük bir ölümdür."
"Odandan çıkmana gerek yok.
Masanda oturmaya devam et ve dinle.
Dinleme bile, sadece bekle.Bekleme bile.
Gerçekten sakin ve yalnız ol.Dünya özgürce sunacaktır kendini sana.Maskesinden sıyrılmak için başka seçeneği yok.Huşu içinde yuvarlanacaktır ayaklarının dibine."
Franz Kafka
hava leylâk
ve tomurcuk kokusu
havada köryoluna
havada suçsuz günahsız
gitme korkusu
ah desem
eriyecek demirleri bu korkuluğun
oh desem
"Nezaket, büyük çoğunluğu bunu hak etmedikleri halde, insanların tümüne büyük bir saygı göstermemizi gerektirdiğinden, elbette zor bir görevdir; sonra da, onlara en coşkulu ilgiyi gösteriyormuş gibi yaparken, onlarla ilgilenmediğimize sevinmeliyiz. Nezaketi gururla birleştirmek bir ustalık işidir."