Sazlarda inleyen damarlarımdır
Kalbimin yarası kapanmaz artık
Cihâna yayılan hep sırlarımdır
Kimseler sözüme inanmaz artık
Mızrâbı vurmayın bari hızlıca
Bağrımın sızısı bugün fazlaca
Diyordum "-Bu sevda kalsın gizlice..."
Benimsin öyle kal
Canısı canısı ömrün yarısı, ben senden vazgeçmem alnımın yazısı....
Yeni Şiir
Ey benim alnımın güzel yazısı
Sitemin kimedir de hele bana
Sevenler kavuşmaz sabret canısı
Gözyaşın akmasın gül hele bana
Ey benim kalbimin ince sızısı
Hasret mi çoğaldı de hele bana
Seslensem adını çalsam sazımı
Kuşlarla kanatlan var hele bana
Ey benim yolumun kar'ı boranı
Konuk mu istersin de hele bana
İftarım mahşere donat sofranı
Gönlünde döşekler ser hele bana
Ben seni istemem dünya gözüyle
Uzaktan uzağa de hele bana
Gün gelir ölürsem and iç sözünle
Çok durma orada göç hele bana...
Yusef Masadow
Züleyha, Yusuf'a bir mektup yazmaya başlayınca “Yusuf” diye başladı, “Yusuf” diye bitirdi. Gördü ki hitaptan öteye geçemedi. Anladı ki aşkın namesinde ser-nâmeden öte kelam yok. Ve Züleyha'nın lügatında, “Yusuf”tan öte sözcük yok. Yusuf dedi, kelamım artık sende hükümsüz. Ama kelamımın hükümsüz kaldığı bu yerde beni küçümseme. Bil ki kelamdan da ötede sadece ah var, ah ki dünya onun üzerinde durur, Gök kubbe onun hararetiyle döner.
-alnımın yazısı olduğun kadar alnının da yazısıyım Yusuf’um-
