JOHANNA. — Kimseyi kandırmadılar : sade beni kandırdıklarına seni inandırmak istediler.
WERNER. — Niçin?
JOHANNA. — Hiçbir şeyin sana ait olmadığını hatırlatmak için. Hattâ karının bile.
Sayfa 39Kitabı okudu
BABA. — Gözlerine baktığım zaman, saadetin, sana işkencelerin en katıksızını verdiğini anlıyorum.
Sayfa 43 - Dönem yayınlarıKitabı okudu
...başını okşadığım vakit aklıma dünya geliyor. Tıpkı onun gibi: dışı ipek kaplı, içi kaynıyor.
Sayfa 44 - Dönem yayınlarıKitabı okudu
Geceleri kalkarım. Herkes uykudadır, ama Frantz’ın uyanık olduğunu bilirim. İkimiz de bütün gece uykusuzuz... Bu da, beraber olmanın bir şekli.
Sayfa 45Kitabı okudu
FRANTZ. — Hayır. (Ara.) Ben bu asrın adamı değilim. Herkesi birden kurtarırım ama, özel olarak kimseye yardım etmem.
Sayfa 66Kitabı okudu
JOHANNA. — Ölüm mü, dediniz? Ben ölüme benziyor muyum?
FRANTZ. — Arasıra.
JOHANNA, aynaya bir göz atar. — Tuhaf şey. Ne vakit?
FRANTZ. — Güzel olduğunuz vakit.
Sayfa 72 - Dönem yayınlarıKitabı okudu
FRANTZ. -- Biz ne ölebilir, ne de yaşayabiliriz.
JOHANNA. — Ne birbirimizi görebilir, ne de ayrılabiliriz.
Sayfa 107 - Dönem yayınlarıKitabı okudu
..deliliğiniz, benim kafesim demek. Onun içinde dönüp duruyorum.
Sayfa 108 - Dönem yayınlarıKitabı okudu
Kaybeden kazanır.
Sayfa 134 - Dönem yayınlarıKitabı okudu
