Ben
senden önce ölmek isterim.
Gidenin arkasından gelen
gideni bulacak mı zannediyorsun?
Ben zannetmiyorum bunu.
İyisi mi, beni yaktırırsın,
odanda ocağın üstüne korsun
içinde bir kavanozun.
Kavanoz camdan olsun,
şeffaf, beyaz camdan olsun
ki içinde beni görebilesin...
Fedakârlığımı
''Şöyle bir ikilem yaşıyorum: Seni bütünüyle kendime istiyorum;
Ama senin özgür olmanı, bağımsız olmanı da istiyorum.
Bana bağlı olmanı; ama benden bağımsız olmanı da !..''
Bir hayalin olsun Yusuf bey, muhakkak bir hayalin olsun. Yoksa şu bastığın ottan hiçbir farkın olmaz, ot gibi yaşamaktansa bir şeylerin içinde olup erken ölmek daha onurluca. İnsanlara bir şeyler bırakabilmek için, hep hayal ediyorum ve artık gördüm ki ben, aslında kendim için değil, insanlar için yaşıyorum. Düşünmeden yaşamayı isterdim. Cahil kalmak Allah'ın bir lütfu olmalı, bununla ödüllendirilmedim ben, çünkü düşünmek de Allah'ın bir lütfu, ama inan bana sen cahilliği Allah'ın lütfu sayıyorsun, ben düşünmeyi... Gel gör ki doğru tektir, o da gerçektir, yani Allah insana düşünsün diye beyin verdi.
Sayfa 202Kitabı okudu
Sadık olduğum tek kişi varsa, o da sensin. Onu mutlu edecek şeyler söylüyor olabilirim, ama senin gülümsediğini görmek için yaşıyorum.
Sayfa 147
Sydney Carton yaşlı adama " sözün gelişi bugün kalbinizin sesini dinleseydiniz ve bir ses size 'hiç kimsenin sevgisini kazanamadım.' deseydi. ' bugüne kadar boşuna yaşadım, hiç sevenim yok deseydi, o zaman geçen yetmiş sekiz yılın ağırlığı altında ezilirdiniz değil mi?" diye sordu
"evet Sydney çok haklısın..." dedi bay Lorry.
genç adam gözlerini aleve çevirerek dedi ki: "sormak istediğim bir şey var bay Lorry. çocukluğunuz size karanlıklar ardında kalmış gibi mi geliyor, yoksa annenizin saçlarınızı okşadığı günler size çok yakın mı?"
- " yirmi yıl önce çocukluğumu hatırlamazdım ama şimdi aksine çok iyi hatırlıyorum, çünkü insanlar bir daire içindeler ve yaşadıkça başladıkları noktaya geri dönüyorlar. bu insanı sona yaklaştırmak için var olan bir his. Unutmuş olduğum yaşantılar tekrar canlanıyor gözümün önünde. Onları adeta yeniden yaşıyorum. annemi düşünüyorum o güzel kadını. oysa şimdi ben ondan daha yaşlıyım ve hayallerimin bahçesinde gezindiğim çocukluğumu şimdi dün gibi hatırlıyorum."
Sydney sararmıştı " sizi çok iyi anlıyorum bay Lorry.
Sayfa 200
Sen göremesen de vücudum yara bere içinde, açık yaralarımdan durmadan kan sızıyor. Her güne akşam olmadan ölsem diyerek başlıyorum, ama yaşıyorum yine de, çile çekip savaşarak, günün birinde bütün bunların biteceğine olan inancıma dört elle sarılarak... Yalvarırım, beni burada bir başıma bırakma.
Can YayıncılıkKitabı okudu
Ahmet Altan
— Bu memleket böyle, dedi Hikmet Bey kızgınlığını saklamaya çalışarak, öyle kolay düzelmeyecek. Padişah gitti, bir zaman sonra göreceksin bunlar da gidecek, bunların ardından gelenler de gidecek ama burası bazı acıları hep yaşayacak. İstibdadı tabiatın bir parçası zannediyorlar sanki… Başka bir hayat bilmiyorlar. İstibdattan başka bir hayatın da mümkün olduğunu bilenler bunu ellerinden geldiğince halka anlatacaklar.
— Sonra ne olacak?
— Bir gün düzelecek.
— Düzeldiğini siz görecek misiniz?
— Hayır.
— Ben görecek miyim?
— Hayır.
— Benim çocuğum olursa o görecek mi?
— Zannetmiyorum.
— Onun çocuğu?
— Herhalde o da görmez… Nizam, burası kolay düzelmeyecek ama bir gün düzeleceğini ümit ederek yaşayacağız, bunun için elimizden geleni yapacağız. Bu memleket sakat doğmuş bir çocuk gibi, kolay iyileşmeyecek ama bu hakikat bizim onu sevmemize mani olmayacak, onu iyileştirmeye uğraşmaktan bizi vazgeçirmeyecek.
— Kusura bakmayın ama bana bu söyledikleriniz benim içimi rahatlatmıyor… Nasıl bir memleket burası? Katiller hep iktidarda, düzelmesi için umut yok ama burayı seveceğiz…
— Bir gün düzelecek oğlum.
— Bir gün benim için mana taşımıyor baba, bana bugünü söyleyin… Ben bugünde yaşıyorum.
— Hayat, her zaman sadece hemen elde edilebilecekler için verilen bir mücadele değildir, bazen çok ilerde muvaffak olacak bir mesele için bir basamak olmayı göze alırsın, merdiven basamak basamak yükselir, bir gün gayeye ulaşırsın.
Sayfa 451
