Gülünç
Utançla gözyaşlarım suratımdan kayıyor ve enseme intikal etmiş baş ağrılarım, doymaz bir arayışa sokuyor beni... tereddüt ediyorum kendimden, yoksa bir hapsi mi yaşamıştım tüm hayatım boyunca... bir çocuk büyüttüm içimde, ta ki, nefret ve hınçla doğrulmasını sağlayana kadar; belime apansız bir bıçak sokuyor, dayanamıyorum!.. Nedir bu karanlık deryanın derdi, nedir beni içten içe kemiren duyguların derdi, nedir bu sokaklarda serserice dolaşmak isteyen bedenimin derdi. Yıllarca gasbolmuşum, titriyor ve ağlıyorum burada, umutlarını ak ve pak tutan hiç kimseniz yok mu? Yok mu burada bizleri çekip bataklıktan kurtaracak, ey... yok mudur bu bataklığı kökünden kurutacak. Tedirgin bir yalnızlık söküyor yine, doğan şafaklarla etime, kemiğime. Düşlüyorum, annemi, babamı ve sokaklarda ölen kardeşlerimi... damarlarıma bir sızı çöküyor, günden boşalan karanlık; ansızın bedenimle birleşmiş halde. İşte bu, işte bu acı ve işte bu şakaklara dayanan gerçeklik; işte, geliyor olmalı ölümüm... soğuktan diş takırdatıyorum ama ne çare, bir kâbusu yaşıyorum hâlâ... Suskunlaşan bu prangalar, bir şeyler anlatmak istiyor artık... ne, ne anlatıyorsunuz sesli söyleyin! Bir çocuğu sessiz bırakmayın lütfen, lütfen!.. Zehir oldu yaşam, ben bu hayatı anlar anlamaz içimde, bir sessiz deprem sarstı tüm sevdiklerimi; çılgınlık, nehir gibi çağlarken içimizde! Tank, tüfek ve çıplanmış bıçaklar; seni, beni birbirimizden ayırdılar. Tamam, susun artık konuşmayın taş duvarlar, niyetinizi anladım dostlarım; boyalar altından gülümsüyorsunuz... ahmağın acılarına da bir bak, nasıl da kıvranıyor!
İlk sayfamı boş bıraktım…
Belki daha güzel hissettiğim zamanlarda kullanırım diye. Yani böyle bir giriş olsun istemedim.
Hissettiklerim, düşündüklerim, yaşadıklarım, mantığım, kalbim her birisi öyle farklı alemlerde ki dört bir yandan savaş var içimde. Ve öyle ki onca kalabalıkta yalnız hissediyorum. Yabancılaştım gibi. Sonra bir anda her şey normale dönüyor. Ama böyle kısa bir mola gibi sanki beni sakinleştiren şeyler galip geliyor. ve daha sonra tekrar savaş başlıyor içimde bu sefer de öyle bir an geliyor ki bana kötü hissettirecek tüm etkenler galip geliyor. Ben de arayış içindeyim içimdeki barışı sağlayacak her şeye tutunmak istiyorum. Ama zayıfım işte gerçekten bu çıkmazı ben yaptım kendime. Düşüncelerimle bir çıkmaz oluşturdum. Ve yaşıyorum. Yaşadıklarım değil beni bu hale getiren. Bir suçlu sectim artık ve sürekli suçluyorum. O da benim işte . Bir insanın kendi ile verdiği savaşın galibi yok sanırım. Ben de kendimle savaşıyorum tek bir kapıya çıkıyorum ve de tek o kapı beni tatmin ediyor. O kapıda kalabilirsem eğer kurtulacağım, biliyorum. Evet evet tevekkül etmek benim ilacım, içimdeki savaşın beyaz bayrağı. Başka yolu yok en nihayetinde. Biraz uzun sürdü veya sürüyor. Memnuniyetsiz biri olmak istemiyorum hayatımı bu şekilde yaşamak da istemiyorum. O yüzden ilacimi kendime yüksek dozda yüklemem lazım umarım başarabilirim.
Direniyorum acılarına yine dünya
Yalanmış aşkların da
İnadına yaşıyorum ama sorma
. 🎶
. 🎶
. 🎶
Allah'ım sevgiliyle aynı kaderi yaşıyorum. Bizimde ev satılıyor ve çıkmak zorunda kalacaz. Biraz üzgünüm ama her şerde vardır bin hâyır
Bu kadarı tesadüf mü ?
sevgiliyi bir tek ben anlarım Allah'ım
Rüyalarla yaşıyorum ben aşkını ama bak sen seviliyorsun,bense özlüyorum
Kendime Düşünceler
Ben hep yanlış zamanda yaşıyorum. Umudum yarında, kavgam ise geçmişte; bugüne ne kaldı? Günü bana ne sevdirecek? Halbuki yoldaşım o, benimle birlikte hayatı sırtlanan sadık yarim o...
Günü sevmeyi öğrenmek, hak ettiği payeyi vermek kendini sevmekle bir şekilde bağlantılı. Kendinden kaçan günden de kaçıyor. Çözemedim kimyasını ama peşindeyim/ peşimdeyim...
Bir tek ben mi bu sorunu yaşıyorum?
Yazdığım incelemedeki hataları düzeltmek için “incelemeyi düzenle” seçeneğine tıklıyorum ama incelemem açılmıyor. Önceden böyle bir sorun yoktu. Benden başka bu sorunu yaşayan ve/veya çözüm önerisi olan var mı acaba? 
1000Kitap
Kavanoz
Ben
senden önce ölmek isterim.
Gidenin arkasından gelen
gideni bulacak mı zannediyorsun?
Ben zannetmiyorum bunu.
Iyisi mi,beni yaktırırsın,
odanda ocağın üstüne korsun
içinde bir kavanozun.
lütfen?
Artık biri bana nasıl robot olunacağını anlata bilir mi?
Nasıl üzülmeden yorulmadan yaşanacağını,
Sadece emirlerle çalışan bir robot gibi..
Ne yaparsa yapsın anında bırakabilmeyi.
Çünkü ben bir insan yerinde değilim ama robotta değilim.
Yaşıyorum ma yaşayamıyorum..