SON CEMRE : Herkesin kendine özgü cemresi vardır ya bazılarının ki henüz düşmemiş olmalı...Emanetin ehline verilmediği günlerdeyiz. Her güvenişin ardından, insancıl hayal kırıklığı yaşıyorum..Hiç beklemediklerim yakıyor canımı, şaşırıyorum.. O, bunu nasıl yapar duygusunu yutkundunuz mu hiç bilmem ama, beni hep en dibe vurmuştur..İstemiyorum artık..istemiyorum.. düşmek de düşmelerini seyretmek de... Düşüşünden tek mutlu olacağımız şey de cemre'ler olsun..
YALNIZLIK
O kadar yalnızım ki...
duygusal bir boşluğun dibindeyim,etrafımda bir sürü kalabalık var,
ama ben sensizliğin boşluğunu yaşıyorum,
hep kurtulmaya,bu perdeyi yırtmaya,
önümdeki engeli ve zamanı yenmeye çalışıyorum
olmuyor sevgilim olmuyor,
hiç bir şey zaman süzgecinden geçmeden olmuyor
belki duyduğumuz arzu,çektiğimiz hasret dayanılmazdır,
ama çekeceğiz sevgilim çekeceğiz,
tıpkı dünyaya gelen bir bebek gibi,
bizde karanlığın ortasında,
mutlu aydınlığa gözlerimizi açacağız.
işte o zaman tüm sıkıntıların insanlar için, insanlar tarafından yapıldığını göreceğiz.
anlayacağız,
ve sevgilim işte o zaman,
katıksız sevginin sevincini yaşayacağız
Sydney Carton yaşlı adama " sözün gelişi bugün kalbinizin sesini dinleseydiniz ve bir ses size 'hiç kimsenin sevgisini kazanamadım.' deseydi. ' bugüne kadar boşuna yaşadım, hiç sevenim yok deseydi, o zaman geçen yetmiş sekiz yılın ağırlığı altında ezilirdiniz değil mi?" diye sordu
"evet Sydney çok haklısın..." dedi bay Lorry.
genç adam gözlerini aleve çevirerek dedi ki: "sormak istediğim bir şey var bay Lorry. çocukluğunuz size karanlıklar ardında kalmış gibi mi geliyor, yoksa annenizin saçlarınızı okşadığı günler size çok yakın mı?"
- " yirmi yıl önce çocukluğumu hatırlamazdım ama şimdi aksine çok iyi hatırlıyorum, çünkü insanlar bir daire içindeler ve yaşadıkça başladıkları noktaya geri dönüyorlar. bu insanı sona yaklaştırmak için var olan bir his. Unutmuş olduğum yaşantılar tekrar canlanıyor gözümün önünde. Onları adeta yeniden yaşıyorum. annemi düşünüyorum o güzel kadını. oysa şimdi ben ondan daha yaşlıyım ve hayallerimin bahçesinde gezindiğim çocukluğumu şimdi dün gibi hatırlıyorum."
Sydney sararmıştı " sizi çok iyi anlıyorum bay Lorry.
Sayfa 200
Sen göremesen de vücudum yara bere içinde, açık yaralarımdan durmadan kan sızıyor. Her güne akşam olmadan ölsem diyerek başlıyorum, ama yaşıyorum yine de, çile çekip savaşarak, günün birinde bütün bunların biteceğine olan inancıma dört elle sarılarak... Yalvarırım, beni burada bir başıma bırakma.
Can YayıncılıkKitabı okudu
Vedalarım var benim ,
dönmemek üzere el sallayışlarım...
Gidişlerim var
arkama bile bakmadan atılan adımlarım
ve geriye dönmeyi ar sayan densiz bir tarafım!
Rüyalardan uyanışlarım ;
gerçek yüzüne çoktan "merhaba" dediğim bir hayatım
ve ne yaparsa yapsın
maalesef artık kırılamadıklarım(!)
Vazgeçtim kırılmaktan, yaralanmaktan!
İnsanlara değer yükleme çabalarımdam!
Herkes olduğu gibi, herkes sıradan ;
vazgeçtim insanları olmazsa olmazım yapmaktan!
Herkes gibi yaşıyorum , herkes gibi davranıyorum!
Henüz insanların gözlerine bakarak
yalan söyleyemiyorum ama...
Taktım maskemi yol alıyorum !
/ Cihad Kök /