Künk kuru. Kanal kuru. İhtiyar yılanı karıncalar tartaklıyor. Kuşlar çok yıllar önce yedi kirazları; kuru dallarda çekirdekler kaldı. Vefasız üzüm bağı! Asma bıyığı gümüş tel. Asma yaprağı yeşim. Talika tekerleklerinde lâstik çember. Atlar yorga yürüdü. Toz kalkmadı yoldan. Salkım söğütler gölgesiz. Badem ağacının gövdesinde ur. Tozlu yollarda arılar ölü. Saçak oluklarında serçeler gebeş. Hey, fırsat kollayan ecel! Ne bir hasta, ne bir halsiz; ne bir genç, ne bir ihtiyar; ne bir çalımlı, ne bir enekli. Kalmadı hiç kimse! Bir zaöanda hora tepen gençler mezarlığa gömüldü. Mezarlık çökük. Yontma taşları yosun tuttu gene. Hey, meşenin tepesinde sessiz karga! Benim yurduma ne oldu? Bir ben mi kaldım burada?
...
Başımı kaldırıyorum. Çıt yok. Ama ben yaşıyorum.
Ben de artık ille de yaşıyorum diye direnmeyeceğim ama, kendimi bedavadan öldürmenin yolunu da bulamıyorum,
abi ben bunu burada hergün yaşıyorum yaa
iletişim kurmaya çalışırlar ama iletişim kurulunca da susarlar.
Kırmızı Kedi
sarısın da değilim
babamın parasıyla yasıyorum
mükemmel bir fiziğe de
sahip degılım
mental saglığım da arada gidip geliyo
ama eğer istersen çocuksu enerjim
ve saf duygularım var
Hazine
"...Seninle aramızda ki tek fark; ben Ruh' un kucağında yaşıyorum sen ise yeni uyanıyorsun."
"... Ama seninle hazinelerin en büyüğünü paylaşacağım. Vermekle çoğalan, parlaklığını asla yitirmeyen bir hazineyi..."
Sayfa 14 - Ötesi YayıncılıkKitabı okudu
Uçmayı öğrenmeden göçmeye mecbur kalmış bir kuş gibiyim, kanatlarım kırık, ruhum yorgun, bedenim ölü, ama “YAŞIYORUM”
