5. Saqî tu ji bo Xwidê kerem ke
Deng: Necat Zivingî
Deng: Rêşad Sorgul
Saqî tu ji bo Xwidê kerem ke
Yek curˈeÊ mey di cam-i Cem ke
Da cam bi mey cihannuma bit
Herçî me irade ye xuya bit
imkan-payidar zaraman
nasıl da kâfir duruyorum şu sabahların yamacında
bana bir imkân ol ben bu dünyada boşuna seğirtiyorum
annem kocayıp gidiyor kötü alışkanlıklarım arasında
ben tükenip gidiyorum bir şiirlik canımla
bu benim kaygım, bu benim paranoyam, bu benim biriciğim
ki biz nice okkalı yaranın olanakları içinde ölmüşüzdür bundan memnun bir şekilde
Konular
Mendilimde Kan Sesleri
Her yere yetişilir
Hiçbir şeye geç kalınmaz ama
Çocuğum beni bağışla
Ahmet Abi sen de bağışla
Boynu bükük duruyorsam eğer
İçimden öyle geldiği için değil
Ama hiç değil
Ah güzel Ahmet abim benim
İnsan yaşadığı yere benzer
O yerin suyuna, o yerin toprağına benzer
Suyunda yüzen balığa
Toprağını iten çiçeğe
Hiç
Gözlerini açtığında ıssız bir yolun ortasında buldu kendini. Her yanı çamura bulanmış, bütün vücudunu dayanılmaz bir ağrı kaplamıştı. Hareket edemedi. Zaten kalkıp yürüyecek gücü kendinde bulacak olsa bile, ne tarafa doğru gideceği hakkında hiçbir fikri yoktu. Öylece yattı bir süre. Hiç hareket etmeden. Üstü başı çamur içinde. Öylece kaldı. Belki
Diyalektik 2 – Şeref, Bilgelik, Sanat
*_Düşünce_
_Buda: Her şey düşüncedir. Ne düşünüyorsak o oluruz. Bize düşüncelerimiz şekil verir. Hepimiz düşüncelerimizden doğarız. Bu dünyayı yaratan, zihnimizdir. Bu dünyayı bir hava kabarcığı, bir serap gibi düşün. Dünyayı böyle gören kişiyi ölüm görmez. Biz, içselliğimizin meyvesiyiz. İçimizde ne varsa biz oyuz. Bizi biz yapan zihnimizdir.