Gidene mi yoksa kalana mı zordur sorusunu bugün yaşayarak tecrübe etmiş oldum, gidene zordur.
Geride bıraktıkların bir kişi için üzülürken sen hepsini sırtlanıyorsun. Hele o son vedalar yok mu, ne zormuş geride sevdiklerini bırakıp gitmek. Kendimi yıkılmaz sanırdım, kalbimde sevgilerini taşıdıklarımın hasretini omzuma yükleyince anladım ezildiğimi...
ayrılırken onlar dahada üzülmesin diye dik durmaya çalışırsın, içine atarsın gözyaşlarını, ağzından çıkacak bir elvada kelimesini bin yırtmayla çıkarırsın boğazından, sesin titrer. Yanaklarından yaşlar süzülürken arkana son kez baksam mı diye düşünürsün ama vazgeçersin, çünkü bilirsin omuzlarının ağırlığını bırakırsan geri kalkamazsın, uzaklaşamazsın oradan.
"Gitmek kolay diyorlar peki için kaldıysa gittiğin yerde?
Sesin kaldıysa, gülüşün kaldıysa, aklın kaldıysa en önemlisi kalbin kaldıysa.."
O yüzden ayrılık vakti gelmeden sevdiklerinizi kucaklayın, öpün, koklayın. Dünya telaşına kapılıp ihmal etmeyin. Her şeyi geri getirebilirsiniz ama sevdikleriniz ve zamanı asla geri getiremezsiniz. 😥