“Kırk yaşıma kadar hep intiharı düşündüm ama kırk yaşımdan itibaren insanların intihar etmeye değmeyeceklerini düşünmeye başladım. Bana göre intihar, geride kalanlara yönelik ağır bir suçlamadır. Bu mesajı verebileceğin tıynette insan olmadığını düşününce de intihar etmiyorsun.
Bir çıkış sağlayacağını umduğun bir insanla, bir imkânla karşılaşacağını düşündüğün için her gün erteliyorsun intiharını. Daha sonra da, bu çıkışı insanlardan beklemenin saçmalığını kavrayıp yine intihar etmiyorsun.”
bunu diyen İsmet Özel 1974 yılında “Amentu” adlı şiiri yazdı.
“...gövdemi alemlere zerkederek
varoldum kayrasıyla Varedenin
eşref-i mahlûkat
nedir bildim.”
1974 - Amentü
Kendisine karşı her ne kadar pek olumlu duygular beslemiyor olsam da ve her ismi anıldığında -fikri değişmiştir belki bilemem- kadınlarla ilgili düşüncesi aklıma geliyor olsa da bazı şiirleri beni benden almaya yetiyor. Özellikle şiirlerinin kendi seslendirilmiş halleri de en güzel şey olsa gerek.
"Dilce susup
Bedence konuşulan bir çağda
Biliyorum kolay anlaşılmayacak."
youtu.be/wiW2xwh57oA
Ihtırdım caddeleri meğer ki mezarlarmış
| İsmet Özel - Amentü/1974
