Anacık Sultan
Hürü Hatun, Hürü Hatun, benim de, bu ocağın da hiç bir kerameti yok, keramet toprakta, ağaçta, suda, insanlarda, böceklerde, kuşlarda… İyi bak şunlara… Keramet sende bende değil, keramet toprakta, insanlıkta,
“Ben afsun bilmem,” dedi Anacık Sultan. “Keşki bilsem.” “Ben onları bin yıldır dağlardan toplarım, ben onları bin yıldır kaynatıp özünü çıkarırım. Ben onları bin yıldır insanlara dağıtırım.” “Bak oraya,” diye de dağları gösterdi. “Her şey oralarda. Her şey çiçekte, her şey otta. Bütün tılsım şu şırlayarak gelen ışıkta. Kusura kalma bacım, böylesi kerametler benim elimden gelmez. Keremet şu durmadan doğuran toprakta.”
Yahu bunlar nasıl doğru olabilir Murtaza Ağa, sen aklını mı yitirdin?
Doğrudur, doğrudur. Kırkgöz Ocağı bin yıldır bu kerametleri gösterir.
Taşkın Halil Bey alay ediyordu:
Yani dağlardan geyikler gelir Kırkgöz Ocağına sağılmak için... Yani geyikler boyunlarını uzatırlar bıçaklara kesilmek için, bunlar hep doğrudur?
Murtaza Ağa gayet dingin, soğukkanlı:
"Doğrudur, Taşkın Beyim doğrudur, bu bin yıldır denenmiştir. Bir de o gömlek var Anacık Sultan Hazretlerinin sandığında, mis kokulu, işte bu gömleğin üstünde dokuz yüz doksan dokuz ayet ve de üç bin üç yüz otuz üç dua yazılıdır. Anacık Sultan Hazretleri bunu da İnce Memede verecekmiş, dokuz yüz doksan dokuz pehlivanın yerden kaldıramadığı, asılı olduğu duvardan indiremediği, Eyüboğlu Selahaddinin tek başına haçlı ordularını durduran kılıcını da İnce Memede verecekmiş. O kılıç adamsız, askersiz, tek başına kendi kendine bir orduyu kesen kılıçtır. Ya ayet yazılı gömlek? Onu giyen kuş olur uçar Onu giyen gözden nihan olurmuş, onu giyen ışık olur kayar gidermiş..."
Sus, sus, sen aklını kaçırmışsın Murtaza Ağa, sus. Mühürmüş, kılıçmış, gömlekmiş, sus Allah aşkına, bunlar hurafe, safsata
Sayfa 85Kitabı okudu
