“Anadil öyle birşey şeydi ki, aynı şeyi başka dilde söylediğinde bütün anlamı, rengi, kokusu yitip gidiveriyordu.”
Ondan bu kadar nefret etmeme ve ölmesine dilememe rağmen niye inatla her gün görmeyi,konuşmayı sürdürdüğümü çok düşündüm Belki anadil sepep oluyordu bütün bunlara.Anadil öyle bir şeydi ki, aynı şeyi başka dilde söylediğinde bütün anlamı,rengi,kokusu yitip gidiveriyordu....
küçükken öğrenilen anadil beynin belli bir bölgesinde kodlanırken daha ileri dönemlerde -genellikle 3-7 yaş sonrasında- edinilen yeni bir dilse "başka" bölgesinde işleniyor. yani sözün özü, ne yaparsanız yapın, sinirsel olarak ikinci bir lisanı anadil gibi öğrenemiyorsunuz.
...
yabancı lisanda yapılan konuşma, önce beyindeki bu yeni merkeze gider, orada "tercüme edilir", anadil alnına gönderilir ve ardında anadile dönüştürülen ifadeler bilinçli anlama düzeyine ulaşır. konuşurken de tümceler önce anadilde tasarlanır, sonra kişinin kelime bilgisine göre yabancı kelimelere çevrilir ve karşıdakine söylenir. bu durumda alınan ve ifade edilen dildeki çağrışım boyutları kişiye bağlı olarak büyük şekil kaymalarına uğrayabilir.
Anadil
Sonuçta tek gerçek vatan, insanın ayağını basabileceği tek toprak, başını sokabileceği, sığınabileceği tek ev çocukluğundan itibaren öğrendiği dildir.
Sayfa 30 - Aktarım
Anadil
Türkiye'de iyi Türkçe bilmeyen sosyal bilimci, iyi sosyal bilimci olamaz. Dolayısıyla, sosyal bilimlerde yabancı dilde eğitim, bence ihanetle eşdeğerdir. Dilimiz, dinimizdir.
Aktarım
