Beyni her hücresine,ruhu her zerresine kadar doyuran bir kitaptan alınan tat;buna eşdeğer bir duygu,yaşadığımız anların kaçında var bilmiyorum.1962 yılında yazılmış bir eserin neredeyse yarım asır sonra;geçerliliğini hiç yitirmemiş konusuyla,su gibi dupduru üslubuyla ve haşmetini yalınlığından alan ihtişamıyla;Türk Edebiyatı'nın gücüne en güzel delillerden Orhan KEMAL'in muhteşem eseri ''Eskici ve Oğulları''.
Kurtuluş Savaşı yıllarında Trablus'ta bacağı kesilen bir adamın,dönüşünde asker kaçağı eş dostunu mallı mülklü dükkanlı görüp;kendince hakir görülen bacağının,yoksulluğunun ve acizliğinin hırsınını öfkeyle dünyaya haykırışı.Ama en çok da doyurmak zorunda olduğu dokuz boğaza.
Hanımı,kızı,oğulları ve torunları ile karın tokluğuna bir eskici dükkanı ile sürdürmeye çalıştıkları yaşamlarına düşen yeni bir umut.Pamuk ırgatlığı.Toplanan eşyalar,varılan tarlalar,yokluk, açlık,sıcak,sıtma;ama hepsinden önemlisi bunların ortasında çözülen aile bağları.Birbirinin kim olduğunu yeniden anlama sancıları.Hızla sanayileşen Anadolu'nun,elde avuçta olmayanla yaşamı oldurma çabaları.
Konusunun ayrı,yazım ustalığının ayrı çarpacağı;100 temel eserin de içinde bulunan ''Eskici ve Oğulları'' muhteşem bir eser.Tereddütsüz tavsiye ediyorum.
