Enteresan bir anekdot!
...Fizikçi Ludwik Silberstein, Eddington'ın yanına yaklaşıp, "Profesör Eddington, siz dünyada genel görelilik kuramını anlayan üç insandan biri olarak görünüyorsunuz," demiş.
Eddington sessiz kalınca bu kadar mütevazı olmayın.
...
Bunun üzerine Eddington;
Yoo bilakis, ben sadece üçüncü kişinin kim olduğunu bulmaya çalışıyorum!"
Sayfa 201Kitabı okudu
Harika bir anekdot,
yetişkin dâhilerin bile yeni doğan bir bebeğin zekâsıyla yarış edemediğini anlatır. Çinli eşinin ailesiyle iletişim kurabilmek için Çince öğrenmiş olan Facebook’un kurucusu Mark Zuckerberg, Çinli liderlerle otuz dakikalık bir toplantı yaptı. Peki, sizce Çinli liderlerin bu zeki internet girişimcisinin Çince dil becerisi hakkındaki son değerlendirmeleri nasıldı? “Yedi yaşında, ağzı bilyelerle dolu konuşkan bir çocuk” konuşması gibi. Facebook’un bir milyar yerine toplamda sadece 11 kullanıcısı olduğunu söylemiş!
Aslında yeni bir dil öğrenmeye çalışan yetişkinler bebeklerle yarışamazlar bile. İlk kelimesini bile söylememiş bebeklerin beyin görüntüleri, kullandıkları dilin kelimelerini ifade etmek için gerekli hareketleri zihinsel olarak kafalarında prova ettiklerini ortaya koyuyor.
Gandhi de bunu yaptıysa :(
Meşhur bir anekdot İngilizceyi mükemmel konuşan, Batı danslarını öğrenmek için kursa giden ve çatal bıçak kullanarak yemek yemeyi öğrenen hırslı bir Hintliyi anlatır. Yeni tarzıyla İngiltere’ye giden bu adam, University College London’da
okur ve uzman bir dava vekili olur. Tüm bunlara rağmen, takım elbiseli ve kravatlı genç hukukçu, bir İngiliz kolonisi olan Güney Afrika’da kendisine benzeyen “renkli tenli” insanlarla üçüncü mevkide değil de birinci mevkide seyahat etmekte ısrar ettiği için trenden atılır. Bu adam Mo-
handas Karamçand Gandhi’dir.
Sayfa 203Kitabı okudu
"Nihai felakete inanıyorum. Az zaman sonra. Hangi biçimi alacağını bilmiyorum, ama kaçınılmaz olduğundan katiyetle eminim. Her tür öngörü riskli ve gülünçtür. Ama bunun kötü bir dönemeç olduğu ve de iyi bitemeyeceği çok iyi hissediliyor. Sürekli gerekçeler getirmemi isteyen birine bir anekdot anlatmıştım. Louvre'a gittiğim bir gün Seine Nehri'ni geçmem gerekiyordu. Rıhtımlar boyunca uzanan caddede hep çok sayıda araba olur. Işıkların yandığını fark etmemiştim ve yürüyordum. Birden yolun ortasında sıkışıp kaldım, etrafım yüz lerce arabayla sarılıydı ... İşte o an, vahiy gibi bir şey geldi: Çuvallamıştık! Böyle bir şey nasıl mümkün olabiliyordu? Korkunçtu! İnsan bu hale gelebilmişti! Yeter! Gerekçeye gerek yok. Çuvallamışız!
Başka bir gün, bir filozof buraya beni görmeye gelmişti. Onunla hiç anlaşamam, çünkü her şeyi tozpembe görür. Buradan çıkarken, sohbetimize sokakta devam ettik. Odeon Kavşağı'na yöneldik ve ba na, "Biliyor musun? Marx özünde ne demiş. Çözülemeyecek sorun yoktur demiş ... " dedi. Tam o anda muazzam bir trafik sıkışıklığı görüyorduk. Kimse ilerleyemiyordu. "Şuna baksana biraz!" dedim ona. "Şu manzaraya bak! İnsan bağımsız ve özgür olmak için arabayı yarattı. Arabanın anlamı bu. Sonunun nereye vardığına bak!" Ve insanın yaptığı her şeyin sonu böyle oluyor. Her şey sonunda sıkışıyor. İnsanlık bu, tarihin trajik anlamı bu. İnsanın giriştiği her şey, tasarlamış olduğunun tam tersine varıyor. Bütün tarihin müstehzi bir anlamı var. İnsanın tüm istemiş olduklarının tam aksini gerçekleştirmiş olacağı an da gelecek. Bariz ötesi bir şey bu."
(Ünlü ve muhtemelen uydurma bir anekdot, Nobel ödüllü Anatole France’la güzeller güzeli yetenekli dansçı Isadora Duncan’ın 1923’teki buluşmasını anlatır. O dönemdeki popüler insan ırkının ıslahı hareketini tartışırken Duncan, “Benim güzelliğim ve senin zekana sahip bir çocuk düşünsene!” dediğinde France yanıtlar: “Tabii, ama ya benim güzelliğim ve senin zekanı alırsa ne olur bir düşünsene.”)
Güzel bir anekdot
Aslında bugünü takvimde ya da saatin kadranınında aramak boşunadır, onlara ancak geçmişle olan ilişkimizi belirlemek için ya da geleceğe doğru hani bilince benzer bir şeyle ilerleyelim diye bakarız. Bugün dediğimiz de, ben ve beni çevreleyen nesnelerle insanlarız aslında.
Sayfa 1 - Sel yayıncılıkKitabı okudu
