Zamanla, boş yere bekliyor oluşuma alışmaya başladım. Hiç kavuşma ümidi olmadan beklemek mümkünse, işte ben onu yaptım, aslında bugün hala bekliyorum. Beklemek benim tabiatım haline geldi, nafilelik uzun süredir incitmiyor beni. Sevgilimi gerçekte ne kadar uzun süre tanıdığımı bilmiyorum, uzun veya çok uzun değil, kırk veya elli yılı anılarla dolduracak kadar uzun, çok uzun.