Mösyö de Chessel'in komşusuyla benim anlamadığım ciddi konular hakkında konuşmasını sağlayan otuz yaşın ayrıcalığını kıskansam da bütün ilginin ona yöneldiğini düşünerek öfkelensemde birkaç ay sonra bir kadının sessizliğinin ne kadar anlamlı olduğunu ve sürekli bir konudan diğerine atlanan dağınık bir sohbetin ne çok düşünce içerdiğini anladım.
Dünyayı tanıdıkça hoşnutsuzluğum daha da artıyor. Her geçen gün insan karakterinin tutarsızlığına ve akıllı duygulu görünenlere bile güvenilmeyeceğine olan inancım güçleniyor.
Kızımı 5 dakika soğukta kaldı diye nasıl tedirgin oluyorum. Ama şimdi düşününce ordaki yavruları düşününce ilk defa kışı sevmiyorum. Allahım yardım etsin 🤲