Yas , zaman geçtikçe tuhaf bir anımsama savaşına evriliyor. Yaşadığım özleme alışabiliyorum . Ama ona dair bir şeyleri unutacağım korkusu gitgide büyüyor. Genelde kaybettiğimiz insanların ilk seslerini unutacağımız söylenir . Onun sesini hiç unutmadım . Kokusu , kahkahasının tınısı , sarıldığımızda yanağıma değen yanağının sıcaklığı hala aklımda . Ama arada sevdiği şeyleri ve ona dair özellikleri hatırlayamadığım zaman ödüm kopuyor . Sanki onu yeniden kaybetmiş gibi oluyorum. Bir an aklıma geliyor, panikle en sevdiği rengi , şarkıyı hatırlamaya çalışıyorum. Ardından anımsayıp sakinleşiyorum . Onunla ilgili her ayrıntıyı kalbimde taşıdığım sürece sonsuza kadar benimle yaşayacak.