Kalabalıkta yalnızım.
Çırpındıkça batıyorum,
Bağırıp çağırıyorum,
Beni duyan kimse göremiyorum.
Kalabalıkta yalnızım.
Sevip sevilemiyorum,
Güvenip bırakamıyorum,
Gülüp eğlenmek istiyorum,
Başaramadım biliyorum.
Kalabalıkta yalnızım.
İletişim kuramıyorum,
Sorunlar var çözemiyorum,
Gittikçe boğuluyorum,
Yolumu bulamıyorum.
Kalabalıkta yalnızım.
Kendimi anlatamıyorum,
Duygularım var yansıtamıyorum,
Bir tek yapabildiğim var;
Pes etmeyim inatla savaşıyorum.
Ben kendi içimde ölüme sürükleniyorum.
Bir insanın bir insana ne kadar ihtiyacı olabilir bilmiyorsun , kaç ton basıyor insan yüreği bilmiyorsun değil mi?
nefes almadan nasıl yaşanılır bilmiyorsun işte o da ne kadar yaşamak denilirse .
uykusunda ağlar mı insan?
bilmiyorsun değil mi anlamıyorsun beni
nefesini kesen ile soluklanmak ister mi insan ?
anlıyorum de bana n'olur ver bana beni geri
tıka basa sığdırdığım için gözlerimden süzülmesin diye
geçecek diye diye
ne kadar sakladım bilmiyorsun
anlatamıyorum ya yazıklar olsun
altı üstüne düşman bilincim , anlıyor musun ?
ben de anlamıyorum biliyor musun ?
bilmiyorsun
hiçbir şey bilmiyorsun
Bazen bana öyle geliyor ki bütün dünya, bütün hayat, her şey içimde duruyor ve sözcüsü olmam için feryat ediyor Hissediyorum... ama anlatamıyorum.
Sayfa 140Kitabı okuyor
" Bir yer var, biliyorum;
Her şeyi söylemek mümkün;
Epeyce yaklaşmışım, duyuyorum;
Anlatamıyorum."
Sayfa 52 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okuyor
Bazen bana öyle geliyor ki bütün dünya, bütün hayat, her şey içimde duruyor ve sözcüsü olmam için feryat ediyor Hissediyorum... ama anlatamıyorum...
Sayfa 140Kitabı okuyor
Bazen öyle bana öyle geliyor ki bütün dünya, bütün hayat, her şey içimde duruyor ve sözcüsü olmam için feryat ediyor. Hissediyorum.... ama anlatamıyorum...bunun ne kadar büyük bir şey olduğunu biliyorum ama konuştuğumda bir bebeğin ıngaları gibi sesler çıkıyor ağzımdan.
Sayfa 140Kitabı okuyor
Senin anlamını sağlayamam.
İçimde neler olduğunu anlamasını
sağlayamam hiç kimsenin. Ben kendime bile anlatamıyorum bunu.
Franz 
Franz Kafka
Bir insanın bir insana ne kadar ihtiyacı olabilir bilmiyorsun , kaç ton basıyor insan yüreği bilmiyorsun değil mi?
nefes almadan nasıl yaşanılır bilmiyorsun işte o da ne kadar yaşamak denilirse .
uykusunda ağlar mı insan?
bilmiyorsun değil mi anlamıyorsun beni
nefesini kesen ile soluklanmak ister mi insan ?
anlıyorum de bana n'olur ver bana beni geri
tıka basa sığdırdığım için gözlerimden süzülmesin diye
geçecek diye diye
ne kadar sakladım bilmiyorsun
anlatamıyorum ya yazıklar olsun
altı üstüne düşman bilincim , anlıyor musun ?
ben de anlamıyorum biliyor musun ?
bilmiyorsun
hiçbir şey bilmiyorsun
bazen bana öyle geliyor ki bütün dünya, bütün hayat, her şey içimde duruyor ve sözcüsü olmam için feryat ediyor. hissediyorum ama anlatamıyorum.. bunun ne kadar büyük bir şey olduğunu biliyorum ama konuştuğumda bir bebeğin ıngaları gibi sesler çıkıyor ağzımdan.
Sayfa 140Kitabı okudu
Orhan veli
Ağlasam sesimi duyar mısınız,
Mısralarımda;
Dokunabilir misiniz,
Gözyaşlarıma, ellerinizle?
Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel, Kelimelerinse kifayetsiz olduğunu
Bu derde düşmeden önce.
Bir yer var, biliyorum;
Her şeyi söylemek mümkün;
Epeyce yaklaşmışım, duyuyorum; Anlatamıyorum.
Sayfa 41Kitabı okuyor
