488 syf.
·
Not rated
Daha önce Ümit Yaşar hiç okumamıştım ve yazar hakkında da bir bilgim yoktu. Sahafta görünce dikkatimi çekti ve alıp okudum. Okurken şairin melankolik ruh hali bende merak uyandırdı ve okuduktan sonra yazarı araştırdım. Küçüklüğünden beri talihsiz kazalar ve hastalıklar geçirmiş, ilerleyen dönemlerde ise 18 yaşındaki oğlu intihar etmiş. Kendisi de
merhabalarr
benim için zor olan bi okuma deneyimini daha geride bırakmış oldum. jean teule ile ilk defa bu eserinde tanıştım ve pek de mutlu olduğum söylenemez. kitaba başlarken beklentilerim daha başka şeylerdi. aslında konu olarak bi sıkıntı yok az çok tahmin ettiğim şekilde ilerledi ama yazarın dili mi yoksa akıcılık mı bilmiyorum bi eksiklik
224 syf.
·
Not rated
Her kalp atışının bir hikayesi vardı.
Bestegül her sabah yaptığı gibi, o sabah da okula gitmek için evden ayrıldığında, kaderinin on üç diğer insanla birleşeceğini henüz bilmiyordu. O sabah metroya bindi ve son durağa kadar seyahat etti fakat son duraktan çıkamadı. Onunla beraber diğer on üç kişide metro istasyonunda mahsur kaldı ve o an ortak hikâyelerinin ilk kalp atışı kulakları sağır etmeye başladı.
Enkaz altında mücadele etmeleri gereken şeyler vardı.
Açlık, susuzluk, özlem, keder, hüzün, ölüm...
Kalpleri korkuyla çarparken ansızın aralarından biri öldü ve diğerleri de ilginç sebeplerle onu bir bir takip etti. Tüm bu ölümler kalplerinde ve beyinlerinde derin izler bırakırken, yapabildikleri tek şey enkaz altından kurtarılmayı beklemek oldu.
Şimdi birimiz buradan çıkacak, kurtulacak. Çekildiğimiz fotoğrafları alıp bir çerçeveye koyacak, çerçeveyi bir duvara asacak, geçip karşısına bizi izleyecek. Zaman o anda donacak. Şimdi birimiz sağ kalacak ama solu ölmüş olacak. Birimiz, birimizin duvarına asılmış bir çerçevenin içinde yaşlanacağız. Birimiz için şarkı bitecek, fakat her ikimiz de dans etmeyi bırakacağız.
Anlıyor musun?
Anlamıyorsun.
Çünkü beni duymayı bıraktın.
Zaten, ben de konuşmayı...
Seni sevmiyor. Sevseydi sen kitap okurken sırtını çevirip uyumazdı.
Bitti.
Sanki kitap değil de hayat bitmiş,
Çevirdiklerim sayfa değil de hayatın günleriymiş gibi...
Gitti.
Giderken beni bıraktı geride. En son Martin'in ardından böyle bakakalmıştım. Oysa ne diyordu rahmetli Erdal Tosun, "Vedalaşmak asıl kalana değil, gidene koyar." Öyle olmadı işte. En çok bana koydu bu gidişler. Varlıklarından
“Anlıyor musun, kıskanıyorum. Bir deli gibi, bir çılgın gibi kıskanıyorum. Bu gözleri, beni deli eden, çıldırtan bu güzel gözleri, bu siyah gözleri kıskanıyorum. Onlarda bir başka hissin, bir başka hayalin gölgelerini görmek istemem. Onlarda yalnız ben yaşamak, yalnız ben ölmek isterim.”
Selim İleri'nin ön sözünde bahsettiği gibi ''Bugün hala Siyah Gözler'den habersiz nice edebiyatsever...”var.Onlardan biri de maalesef ki benim.. Siyah Gözler bundan tam bir asır önce kalem alınmış yazarı erkek olmasına rağmen kadın karakterin psikolojik tahlillerini ustaca yapılmış muazzam bir eser. Kitabın son sayfasında tarih 17 Temmuz 1326 [29 Temmuz 191O] okuduğum zaman itibariyle ise takvimler 29 Nisan 2024 görüyorum ki ilişkilerdeki partnerler arasındaki karşılıklı iletişim bozukluğunda bir değişiklik yok. Kadınlar başta aşka koymasının nedeni bir kez daha anladım.Çünkü kadınlar bir kez aşka teslim olunca ve partnerinin yanlış özensiz tavırlarıyla karşılaşma ihtimalinde kolaylıkla kontrol çıkabiliyor. Kuruntular silsilesi başlıyor… artık beni sevmiyor artık bana değer vermiyor beni bırakacak beni terke edecek sadece ben çok seviyorum vs vs…ilişkide her iki taraf için çekilmez hale geliyor… Cemil Süleyman yüz yıl öncesinde bunu otuzlu yaşlarında dul bir kadının bakış açısından bizlere oldukça iyi yansıtmış. Akıcı ve kısa ama etkisi uzun güzel bir kitap…
“Anlıyor musun, kıskanıyorum. Bir deli gibi, bir çılgın gibi kıskanıyorum. Bu gözleri, beni deli eden, çıldırtan bu güzel gözleri, bu siyah gözleri kıskanıyorum. Onlarda bir başka hissin, bir başka hayalin gölgelerini görmek istemem. Onlarda yalnız ben yaşamak, yalnız ben ölmek isterim.”
Selim İleri'nin ön sözünde bahsettiği gibi ''Bugün hala Siyah Gözler'den habersiz nice edebiyatsever...”var.Onlardan biri de maalesef ki benim.. Siyah Gözler bundan tam bir asır önce kalem alınmış yazarı erkek olmasına rağmen kadın karakterin psikolojik tahlillerini ustaca yapılmış muazzam bir eser. Kitabın son sayfasında tarih 17 Temmuz 1326 [29 Temmuz 191O] okuduğum zaman itibariyle ise takvimler 29 Nisan 2024 görüyorum ki ilişkilerdeki partnerler arasındaki karşılıklı iletişim bozukluğunda bir değişiklik yok. Kadınların başta aşka karşı koymasının nedenini bir kez daha anladım.Çünkü kadınlar bir kez aşka teslim olunca ve partnerinin yanlış özensiz tavırlarıyla karşılaşma ihtimalinde kolaylıkla kontrolden çıkabiliyor. Kuruntular silsilesi başlıyor…
artık beni sevmiyor, artık bana değer vermiyor,
beni bırakacak,aldatacak beni terk edecek sadece ben çok seviyorum vs vs…daha milyonlarca sayabileceğim bu kuruntular ilişkiyi her iki taraf için çekilmez hale getiriyor…ve kimi zaman geri dönüşü olmayan psikolojik yıkımlara da neden olabiliyor. Yukarıda da belirttiğim gibi Cemil Süleyman yüz yıl öncesinde otuzlu yaşlarında dul bir kadının bakış açısından tüm bu psikolojik duygu durum bozukluklarını bizlere oldukça iyi yansıtmış. Akıcı ve kısa ama etkisi uzun zamansız güzel bir kitap…