Kitabı okurken hem güldüğüm hem de üzüldüğüm yerler oldu. Aziz Nesin, eleştiri getirirken aynı zamanda güldürmeyi de başarmış. Bazı gerçeklerden kaçmaya çalışsakta tıpkı annemizin terliği gibi sonunda bize sert bir şefkatle değiyor.
Aziz Nesin, hepimizin başına gelen ya da gelmiş olaylara çocukların gözünden yaklaşmış, birnevi ebeveynlere ve öğretmenlere ayna tutmuş. Anne ve babalar, öğretmenler bu aynaya baktıklarında sanki hiç çocuk olmamışlar gibi kendilerini görüyorlar. Oysa ki bu dönemlerden herkes geçmiş. Çocukların gözünden toplumu eleştirmiş. Düşününce ve bilinçli bir şekilde yaklaşınca bu eleştirilerin ne kadar yerinde olduğunu görebilirsiniz. Kitap çocuklara hitap edilmiş olsa da aslında anne - babaların, öğretmenlerin okumasını da tavsiye ederim. Empati kurmak bence çok zor değil. Çocukları yargılamadan, istediğimiz gibi şekil vermeye çalışmadan, onların düşüncelerine saygı duyarak, dinleyerek, bilakis onlarında birer birey olduğunu duygu ve düşüncelerinin olduğunu unutmadan yetiştirmeye çalışalım.