hayata 1-0 başlayan ya da adaletsiz yarışta kaybeden gençlerden hikayeler bulunan bir emrah serbes kitabı. anneannemin son ölümü, zannettiğin gibi değil, üst kattaki terörist en sevdiğimm hikayeleri. çocukken hayatı çözmeye çok yakın oluyor insan sanırım, en iyi soruları onlar soruyor çünkü, çocuk olduğundan ciddiye alınmıyor. özellikle 'zannettiğin gibi değil' hikayesinde yer alan 'kardeşin kardeşi psikolojik olarak öldürmesi' -bu benim tabirim- konusuna değinildiğini görmedim daha önce ben. 'anneannemin son ölümü' hikayesinde geçen şu paragraf çocuk içtenliği ve saflığına en iyi örnek yeminlen;
--- spoiler ---
hayatta kimsesi kalmayan 12 yaşındaki bir çocuğun ilk aşkını arama yolculuğunda yol soracak kimseyi bulamaması ve rastgele bir numara çevirmesi ile gelişen bir telefon konuşmasında 'sen kimsin' sorusuna verdiği yanıt;
"beni boş ver. konu ben değilim ki. hiçbir zaman da olmadım. asıl sen kimsin? senin heyecanların neler, tutkuların neler, hayallerin neler? şu hayatta başın sıkıştığında ilk kimi ararsın? seni karşılıksız seven insan kimdir, ne bok yersen ye seni bağrına basacak insan kimdir? eğer böyle biri varsa bu akşam onu ara, halini hatrını sor bu vesileyle. yoksa sen de bir gün benim gibi yapayalnız kaldığında ufacık birşey danışmak için bile arayacak kimseyi bulamazsın. bu sözlerimi harcanmış yıllarımın manifestosu olarak kabul edebilirsin. çünkü büyük bir tecrübeyle konuşuyorum, tecrübe ıstıraptır güzelim ve zannettiğinden çok daha fazla ıstırap çektim. istersen sonra yine araşalım, daha 64 dakika bedava konuşma hakkım var çünkü."
