Mutluluk çok kolaydı. Babamın iyi davranması yetiyor, böylece annem mutlu oluyordu ve biz çocuklar da onunla birlikte mutlu oluyorduk.
Sayfa 74 - Yapı kredi yayınlarıKitabı okudu
“Babanım evine döndüğümde, oraya ilk kez adım atan bir yabancı gibi, kerpiç duvarlara bakakalırdım. Sanki orada doğmamışım da gökyüzünden apansız düşmüşüm, ya da yedi kat yerin altından çıkmışım gibi, neredeyse şaşkınlıkla, ait olmadığım bir yerde, benim olmayan bir evde, babam olmayan bir babayla, annem olmayan bir anneden doğmuşum gibi bakınırdım çevreye.”
“Bir gün anneme babam hakkında sorular sordum. Babam olmadan nasıl doğurmuştu beni? Annem beni bir güzel dövdükten sonra, elinde küçük bir çakı, belki de jilet olan bir kadın çağırdı. Beni sünnet ettiler.”
Okuyun tam tebessümlük :)
Ben askerliği eğitimimden dolayı yedek subay olarak yapmıştım (Asteğmen)
Şimdi sistem nasıl değiştiğimi bilmiyorum...
Doğuda o kadar korkunç zor şartlar altında görevi yapıyorduk ki kendini bacağından vurmaya kalkanlar bilmem ne yapmaya kalkanlar...
Bir tane Urfalı er vardı, onu çok severdim. Pek okuma yazması yoktu, gelen mektuplarını bana
İlk birkaç günü ağlayarak geçirmişti. Ona neyin var deseler annem ve babam yok, neredeler diyecekti.
Sayfa 23
Babam hayatımı. Annem ruhumu kurtarıyordu.
Sayfa 448Kitabı okudu
