Annem geceleri derdi ki:
"Yatmadan evvel dersini üç defa oku yavrum,uyurken melaikeler sana onu öğretir. "
Sayfa 13 - KapraKitabı okudu
Blackpink - Playing with Fire
Annem bana derdi hep, erkeklere dikkat et.
Aşksa danstır ateşle, yanmak var hep.
Insanoğlu her şeye alışır, derdi annem.
Ben çekilen her fotoğrafta
Resimde görünmeyeyim diye kendimi saklardım
Başka insanların arasına katışıp kaybolurdum
Annem benim bir fotoğrafım olsun ister elinde
Ben annemin gözünde çirkin bir evlat olmaya razı değildim
Annem derdim içimden , aman idare et büyüyüm
Belki bir gün söz yakışıklı bir evlat olunca sana fotoğrafımı
"Bu mektubu posta ile güzel kokulu yeşillikler için deki Talas'ta oturan aziz ve pek sevgili babam Colçubay (Yolcubay)'a gönderiyorum... " derdi. Bundan sonra benim annem, sonra kendi annesi, sonra hiç şaşmayan bir sıra ile bizler gelirdik. Bu sıralama bittikten sonra kabilemiz aksakallarının, yakın akrabaların sağlık durumları, hatırları sorulur, en sonunda da, Sadık, alelacele ilave edilmiş küçücük bir cümle ile "Ve karım Cemile'ye de selam ederim." der, mektubunu bitirirdi.
feci şekilde mektup yazmak istiyorum. yazıp göndereyim, gitti mi gitmedi mi merak edeyim, acaba okudu mu okuduysa ne hissetti diye düşüneyim, gelecek mektubu dört gözle bekleyeyim istiyorum..
Evet, bizim gelin öyledir, derdi annem, doğruyu insanların yüzüne karşı söylemeyi sever. Böylesi dedi kodu yapmaktan, dolaylı ve iğneli sözler söylemekten iyidir. Sizinkiler erdemli görünüp saman altından su yürütürler. Kokmuş yumurtalar da hep böylelerinden çıkar. Dıştan bakınca bembeyaz, ama içi bur n unuzun direğini kırar!
baybiçe cemile'yi savunuyor
Depresyonuma bahane ararken ben;
Depresyonlu bir çocukluğum oldu, demişti Wertheimer hep, depresyonlu bir gençliğim oldu, böyle derdi, depresyonlu bir öğrenim dönemim oldu, beni depresyona iten bir babam, depresyona iten bir annem, depresyona iten öğretmenlerim, beni sürekli depresyona iten bir çevrem.
Insanoğlu her şeye alışır, derdi annem.
Sayfa 325Kitabı okudu
Dünyaya gözlerimi bir savaşın ortasında açtım. Savaşın ortasının tam olarak neresi olduğunu bilmiyordum ama annem hep "Savaşın ortasında doğurdum ben seni, " derdi.
"Olgun bir kız. Herkes öyle derdi benim için. Bilmezler de hep uslu olmak zorunda kaldığımı. Suratım biraz asılsa, "Neyin eksik ki? " dediklerinde, "Annem" diyemediğimi. Anne yoksa kocaman dünyada bir başına olduğunu."
