Anneme...
Annem hep korkardı boş bir tabuttan
Hiç korkmadığı kadar yalnız ölümden;
Bense korktum gördüğüm her düşte
Çerçevelenmiş bir ölünün gölgesinden...
Sayfa 21 - Okur KitaplığıKitabı okudu
Anneme
“İlk üç vişneyi verdiğinde bahçedeki ağaç
Annem sevindiydi hatırlarım.
Ah demişti.
Ah!
Üç küçük kırmızı dünya verilmişti sanki ona.
Annem çok sevinmelerin kadınıydı.
Bazen sevinince annem gibi,
Rengarenk reçeller dizerim kalbimin raflarına.
Annem çok sevinmelerin kadınıydı,
Sıcak yemeklerin.
Başına diktikleri o taş,
Ne zaman dokunsam soğuktur oysa.
Ben okşadığımda ama, ısınır belki biraz…”
Sayfa 24Kitabı okudu
Yıllardır anneme kızdığım o nokta :)
Misafirlerin oturacağı odada ben oturmaya layık değil miyim?
Anneme benzedim cümlesiyle yaşlanır insan.
Sayfa 33
