Eski halimi hatırlayınca; mükemmelliyetçi oluşum, her şeyin en iyisini elde etme çabam, gelecek hayata karşı yüksek beklentilerim, toplum içinde yer etme arzum ile insanlara olan bağımlılığımın, şu göz açıp kapayıncaya kadar geçen ve niye var olduğumuzu bile bilmediğimiz hayatta ne kadar yorucu ve gereksiz olduğunun farkına vardım.