"... bana sorarsanız, iyi yazılmış bir kitabı her zaman çok kısa bulmuşumdur."
"Söz gelişi, iyi huylu bir insan olduğuma kalıbımı basamam. Biraz aşırı dik kafalıyım. Oysa biraz daha yumuşak olabilmek gerek. Çevremdekilerin aptallıklarını ve kötülüklerini gerektiği kadar çabuk unutamıyorum. Ne de bana karşı işledikleri kusurları. Yaradılışım belki de biraz kinci denebilir. Birinden sıtkım sıyrıldı mı, temelli sıyrılıyor artık."
"Onun gururunu ben de kolaylıkla hoş görebilirdim. Benim gururuma dokunmamış olsaydı."
Mary, "İyilik duygularının bu denli canlı oluşuna hayranım." diye fikir yürüttü. "Yine de içten gelen duyguları mantıkla yürütmek şarttır. Ve benim kanımca katlanılan güçlük eldeki amaçla orantılı olmalıdır."
"Gurur, bence çok yaygın bir kusurdur."
Çevre benim için gereklidir. Hayal kırıklığına uğramış bir adamım; ruhum yalnızlığa dayanamaz.
Kibir ve gurur farklı şeylerdir; her ne kadar biz onları eş anlamlı olarak kullansak da. Bir kişi kibirsiz ama gururlu olabilir. Gurur, kendimiz hakkındaki düşüncelerimizle ilgilidir; kibir ise başkalarının hakkımızda ne düşündüğüne yönelik olarak geliştirdiğimiz bir tavırdır.
- Gecenin sonunda bütün erkekler sana aşık olmazsa, ben güzellikten anlamıyorum.
+ Ya da erkeklerden.
– Onları değerlendirmek çok kolay. Hepsi kötü değildir. Tecrübelerime göre, hepsi birer şapşal.
+ Bir gün karşına birisi çıkacak ve ağzından çıkanı kulağın duyacak.