"Onu niçin ve ne gibi bir ümitle sevmiş olduğumu kendi kendime soruyordum."
Sayfa 32Kitabı okuyor
"Heyecan duymayan bir kalp ölmüş değil midir?"
Sayfa 22Kitabı okuyor
Bakışlarında öyle derin bir elem vardı ki henüz kalp yarasının iyileşmediğini anlatıyordu.
Ancak kaderin tesadüfleri, sır olarak sakladığı aşkın boyutlarını değiştirecek…
Ne tuhaf? Kabil olmayan bir şeyin hayalinden de insan bazen zevk duyabiliyormuş!
Sayfa 75Kitabı okudu
Acaba ümitlerim böyle ebediyen karanlık mı kalacak? Onun da tatlı bir sabahı olmayacak mı?
Sayfa 30Kitabı okudu
Heyecan duymayan bir kalp ölmüş değil midir?
Sayfa 22Kitabı okudu
Gözyaşları, ruhu boğulmaktan kurtarır derler. Ah bu yaşlar olmasaydı, bilmem yaşayabilecek miydim?
Sayfa 26Kitabı okudu
Heyecan duymayan bir kalp ölmüş değil midir?
Ona göre kalp denilen bu nazik ve hassas uzuv ehemmiyetsiz bir oyuncaktan ibaret... İstediği gibi kırar, parçalar, koparır, eğlenir... Sonra yapar, tamir eder, düzeltir... Emellerine hizmet için biraz da okşar... Oldu bitti değil mi? Ne kadar kolay...
