''Durun!'' dedi, sesi pencerelerin kapalı kapalı gölgeliklerinin arkasından boğuk gelmişti. Biraz uğraştıktan sonra bir kapıyı azıcık açtı.
''Bu ne olacak?'' Sepeti gösterdi.
''Sende kalsın.'' Sophie üzgün bir şekilde gülümsedi. ''Benden hatıra.''
''Hoşça kal, Sophie,'' dedi Gian Andrea yumuşak bir sesle. ''Teşekkür ederim.''
Sophie başını salladı.
Tahtıveran meydandan ayrılan araçların arkasında sıraya girdiğinde, onu bir daha hiç göremeyeceğim, onu hep aptal perukla hatırlayacağım diye düşündü.
Sayfa 209Kitabı okudu
''Tabii ki geliyorum.'' Gian Andrea ona gülümseyince kahverengi gözlerinin kenarları hafifçe kırıştı. '' Sana eşlik edeceğim. Kuzenin söylemedi mi?''
Sayfa 194Kitabı okudu
Pekala. Gitme zamanı gelmişti. Napolyon gerçekten hasta olmadığımı mı düşünüyordu? Fransa'ya dönüşünü mü yasaklamıştı? Ona da, Camillo'ya da, herkese gününü gösterecekti?
Sayfa 175Kitabı okudu
Keşke bana da askerlerine yaptığın gibi emir vermesen.
Sayfa 161Kitabı okudu
Neden ne giyerse giysin, ne kadar hasta olursa olsun, yüz ifadesi ne kadar kin dolu veya soğuk olursa olsun , onun güzel olduğuna karar vermişti ki ?
Sayfa 156Kitabı okudu
Sanırım kendin gelemeyecek kadar meşgulsun ama tabii seni asla bencillikle suçlayamam.
Sayfa 34Kitabı okudu
Mutlu değillerdi, Agnese. Bir peri masalı yaşamadılar. Prensle prenses evlendi ve her şey kötü gitti, sonuna kadar. Ama bu birbirlerini sevmedikleri anlamına gelmiyor.
Sayfa 30Kitabı okudu
Neden erkekler kadınların, sevgililerinin dizlerinin üzerine çöküp kötü mısralar sıralamasını istediklerini düşünüyorlar ki?
Sayfa 18Kitabı okudu