İnsan uyuyan bir bebeğe bakınca dünyanın halini neredeyse unutuyordu.
Sayfa 342 - Doğan KitapKitabı okudu
“Sen elinden geleni yaptın.”
“Ama yetmedi.”
“Hiçbir zaman yetmez ki.”
Sayfa 347 - Doğan KitapKitabı okudu
Öleceğim diye düşündüm. O adama bakıyordum ve gözlerini asla unutmayacağım. Öleceğini bilen bir insanın gözleriydi.
Sayfa 275 - Doğan KitapKitabı okudu
Ölümde bir hafiflik, bir terk ediş vardı, tıpkı aşk gibi.
Sayfa 199 - Doğan KitapKitabı okudu
"Onu özlediğim kadar özlenmek harika bir şey olmalı. "
Sayfa 728 - Doğan KitapKitabı okudu
Bir insanı sevmek az şey değildi.
Sayfa 643 - Doğan KitapKitabı okudu
Umut insana acı verirdi ve kız işte buydu. Acı veren bir umuttu.
Sayfa 433 - Doğan KitapKitabı okudu
Herif her şeyi okuyordu. Kitaplar insanlardan daha ilginçmiş.
Sayfa 359 - Doğan KitapKitabı okudu
Böyle oluyordu işte; kendinizle ilgili yalan söylemeye başlayınca yalanlar giderek birikiyordu ve o uydurduğunuz insana dönüşüyordunuz.
Sayfa 143 - Doğan KitapKitabı okudu
Hissettiğin üzüntü sana ait değil.
Sayfa 703 - Doğan KitapKitabı okudu