Işığı bazılarından saklayıp bazılarını göstererek, ama yine de herkesten aynı ödevleri yerine getirmelerini beklemesinin eşyanın doğasına aykırı, keyfi bir adalet olduğunu düşünerek tanrı'nın egemenlik alanının sınırlarını zorluyordum
Sayfa 225Kitabı okudu
Birinin kurtuluşuna yol açan bir şey, bir başkasının felaketi anlamına gelebiliyor
Sayfa 201Kitabı okudu
Tehlikenin korkusu, gözle görülür bir tehlikenin kendisinden on bin kez daha ürkütücüdür; endişenin yükü bize endişe duyduğumuz kötülükten kat be kat büyük gelir.
Sayfa 174Kitabı okudu
Ah, insan korkunun pençesine düşünce ne de gülünç kararlar veriyor! Korku, insanı rahatlatmak için mantığının sunacağı tüm araçlardan yoksun bırakıyor.
Sayfa 174Kitabı okudu
İnsanın yaşamı nasıl da tanrının tuhaf bir dama oyununa dönüşüyor! Koşullar değiştikçe eylemler de nasıl gizemli kaynaklar tarafından alelacele değiştiriliveriyor bugün sevdiğimizden yarın nefret ediyoruz; bugün peşinde koştuğumuzdan yarın köşe bucak kaçıyoruz; bugün arzuladığımızdan yarın korkuyor, hatta düşüncesi karşısına bile tir tir titriyoruz.
Sayfa 171Kitabı okudu
Zıddıyla gözümüze sokulmadan içinde bulunduğumuz gerçek durumu asla göremiyor, hep fazlasını istemekten sahip olduğumuzun değerini bilmeyi beceremiyoruz
Sayfa 153Kitabı okudu
Bence elde edemediklerimizle ilgili bütün huzursuzluğumuz, sahip olduklarımız için şükretme huyumuz olmamasından kaynaklanıyordu.
Sayfa 142Kitabı okudu
Azıcık derinlemesine düşündüğümde, olayların doğası ve onlardan çıkardığım deneyimler, tek sözcükle bana bu dünyadaki bütün iyi şeylerin ihtiyaçlarımız dışında bir işe yaramadığını ve başkalarına vermek için ne kadar istiflersek istifleyelim, yalnızca kullanabildiğimiz kadarının keyfini sürebildiğimizi gösteriyordu, daha fazlasının değil.
Sayfa 141Kitabı okudu
Seninle benim arama büyük bir uçurum kondu
Sayfa 140Kitabı okudu
Enine boyuna düşünmeden, üstesinden gelebilmek için gereken gücümüzün olup olmadığına bakmadan bir işe kalkışmanın ne kadar aptalca olduğunu şimdi görüyorum
Sayfa 140Kitabı okudu