Ben bir yerlerdeyim, hep bir yerlerden bir yerlereyim...
Sayfa 15Kitabı okudu
Sonsuz, bitmez bir durgunluğun içine yerleşmiş, soluklara, kitapların sayfalarına sinmiş, yalnız, tek bir şey vardı: her yandan koşarak peşimizi izleyen, günün birinde bir köşe başında usulca eteğimizi çekiştirerek yanımıza sokulan, dostumuz olan, düşmanımız olan, kristalden geçen bir ışık gibi ağır ağır varlığımıza yayılan ölüm...
Sayfa 18Kitabı okudu
Ölüm artık evimizde hiç beklenmeyen ve her an beklenen bir tanrı misafiridir: onun ılık, ıslak, bulaşıcı havasında soluk alıyoruz.
Sayfa 19Kitabı okudu
Bir gelecek var, her şey "gelecek"ini bekliyor.
Sayfa 64Kitabı okudu
Dilsiz bir adam yürüyor içimde...
Sayfa 114Kitabı okudu
İçimin sesine uyuyorum. Çünkü yalnız o, doğruyu söylüyor. İçim.
Sayfa 117Kitabı okudu
Özlem can çekişti sanki.
Sayfa 85Kitabı okudu
Demek parça parça değişmişim. İçimin hiç bitmeyecek sandığım o dayanıklı soluğu değişmiş.
Sayfa 88Kitabı okudu
Yokluğun sesi. Yaşamanın olağanüstü bilincinde.
Sayfa 89Kitabı okudu
Kederli, belki ölümlü bir geceye yumduk gözlerimizi.
Sayfa 91Kitabı okudu