Ben miyim?
Sessiz, beyaz, derin,
hırçın boşluklar içinde cüretle adım atan.
Sayfa 69Kitabı okudu
Uzun süre bekledim.
Bekledim ve yoruldum.
Sayfa 37Kitabı okudu
Her şey ne uzak! Ne denli kendi değil! Güneşler eskimiş. Kendi eskimiş.
"Yorgunum. Bir kefaret gibi yükleniyor ışık üstüme. Ama artık perdeleri çekemem. Yorgunum. Kan oturmuş bacaklarımın üstüne titreyerek, yaralı bir hayvan gibi kendimi umutsuzca korumağa çalışarak, ağır ağır güneşin batmasını bekliyorum."
Sayfa 59 - İz Yayıncılık; 10. Baskı; 2018Kitabı okudu
“Çocuk..”
Bir gül açar gibi bir şey değişmişti minicik dünyasında, ürpertilerle karışan bir şeyler..
Sayfa 51 - İz/ pdfKitabı okudu
Kendini nasıl alt etti, bilemedi.
Ben miyim?
Sessiz, beyaz, derin,
hırçın boşluklar içinde cüretle adım atan.
Sayfa 69Kitabı okudu
Artık güneş de yoktu benim için, güneş de, deniz de.
Yüklenemeyeceğim bir ağırlığın altında gücüm yitmiş...
Gözlerini açar gibi olunca rüyasından artakalan bir boşluğu yokladı parmaklarıyla.