Ruh gözlerini gerçeğin ve varlığın ışıttığı bir nesneye çevirdiğinde onu yakalar, bilir ve kusursuz bir anlayış edinir. Ancak karanlığa batıp çıkan, doğup ölen, gelip geçici şeylere çevirdiği zaman onları belli belirsiz ve muğlak görür. Bir görüntüden diğerine atlar durur, aklı çalışmaz bir hale gelir.
Sayfa 370
Sanırsın, Sultan oğlu Sultan Süleyman Han.
Sayfa 473Kitabı okudu
merhumu nasıl bilirdiniz?
sessizlik: muhteşem!
Sayfa 471Kitabı okudu
muhteşem başladı…
muhteşem devam etti…
muhteşem bitmeli…
Sayfa 460Kitabı okudu
Bir bakış bu kadar çok anlamı taşıyabilir mi, başka bir insana?
Mustafa’nın intikamı da bu oldu: havada asılı kalan bu bakışlar.
Sayfa 457Kitabı okudu
aydınlığımdı, ışığımdı. bense çevresinde dolanan pervaneden başka bir şey değildim.
Sayfa 447Kitabı okudu
kusursuz atlar koşuyor düşünde: arka ayaklarının üstünde şaha kalkıp, art arda, soluksuz havayı döven.
Sayfa 365Kitabı okudu
gökyüzünde birer yara gibi görünen yıldızlar şehzadenin, hasretiyle dövüldü kaldı. Osmanlı ülkesi onun ayrılığı akşamında hasretle yandı tutuştu, gözleri yaşlarla doldu.
Sayfa 362Kitabı okudu
ayın on dördü gibi bilgili ve ilim denizinin tanışı olan o Şehzade yok olup gitti. Uğursuz talih zavallıyı telef etti.
Sayfa 362Kitabı okudu
sonrası karanlık. gözlerini kapayamadı.
Sayfa 359Kitabı okudu