Nihal Atsız Beyin son 3 saatı (Muzaffer Eriş)
1975 Yılı, On Aralık Çarşamba sabahı saat sekiz. Ankara'da, Refet KÖRÜKLÜ Beğ'in Küçükesat'taki evinin önündeyim. Birlikte otomobille İstanbul'a gideceğiz, bekliyorum. Ayrıca Adalet Hanım ve Faruk Çil Beğ de gidecekler. Arabanın aynasındaki arızalı vidayı tornavidayla sıkıştırmağa uğraşıyorum. Ayna birden fırlayarak düştü, kırıldı. Kırılan aynanın
Yaz sonu Ankara'ya nasıl döndüğümüzü pek anımsamıyorum ama babamın gazete çıkarmak üzere İstanbul'da kalacağını ve ben ilkokulu bitirince de annemle birlikte İstanbul'a taşınacağımızı biliyorum. Açıkçası babamın bakanlık emrine alınmasının üstelik bir de İstanbul'da gazete çıkaracak olmasının önemini kavramış değilim henüz. Ancak, Marko Paşa
Atsız Beyin menzile varmadan evvelki son 3 saati
1975 Yılı, On Aralık Çarşamba sabahı saat sekiz. Ankara'da, Refet KÖRÜKLÜ Beğ'in Küçükesat'taki evinin önündeyim. Birlikte otomobille İstanbul'a gideceğiz, bekliyorum. Ayrıca Adalet Hanım ve Faruk Çil Beğ de gidecekler. Arabanın aynasındaki arızalı vidayı tornavidayla sıkıştırmağa uğraşıyorum. Ayna birden fırlayarak düştü, kırıldı. Kırılan aynanın
Türkçe dersinde öğretmenimiz, "Yazacağınız mektup, mutlaka uygun bir seslenişle başlamalı, sonra mektubun yazılış nedeni ve diğer söylenecekler belirtilmeli, daha sonra da saygı, sevgi ya da iyi dilekler bildiren bir tümceyle sonuçlanmalıdır." demişti.
Sayfa 9 - ALTIN KİTAPLAR ___ 2.BASIM
On iki yaşındayım ve ilk kez bir mektup yazıyorum. O yüzden arada bir karıştırırsam şimdiden özür dilerim.
Sayfa 10 - ALTIN KİTAPLAR
Annem evinden uzak bir kentte yatılı okumuş. Şimdilerde çocukların elinde olan telefon, o zamanlar evlerde bile yokmuş. Sevdiklerinden kilometrelerce uzakta okurken yaşadığı en heyecanlı ve güzel duygunun, postacının yolunu gözlemek olduğunu söylerdi. "Bana mektup var mı?" diye sorduğunda aldığı cevap "evet" ise dünyalar onun olurmuş.
Sayfa 10 - ALTIN KİTAPLAR
Ben bu güzel duyguları hiç yaşamadım, artık annem de yaşamıyor.
Sayfa 11 - ALTIN KİTAPLAR
Postacı, posta kutumuza mektup yerine sadece faturalarımızı bırakıp gidiyor.
Sayfa 11 - ALTIN KİTAPLAR
Anne yemeği önemli tabi :-)
Bir süre sonra içimdeki heyecan hayal kırıklığına dönüştü. Çünkü okuduklarımın çoğunda, mektup arkadaşı yerine evlenmek için bir eş aranıyordu. Bir tanesi öyle komikti ki! "Annem kadar güzel yemek yapabilen bir eş arıyorum." diyordu. Çok güldüm... Çünkü kimse benim annem kadar güzel yemek yapamaz.
Sayfa 13 - ALTIN KİTAPLAR
Tam yaşıma uygun mektup arkadaşı yok diye gazeteyi katlayıp kaldıracaktım ki gözüm son ilana takıldı. Diğerlerinden çok farklıydı ilgimi çekti. "Bana sevgiyi anlatan öyküler yazacak bir mektup arkadaşı arıyorum."
Sayfa 13 - ALTIN KİTAPLAR