“Ah !O aşktan ve onun hâllerinden. Hararetiyle kalbimi yaktı. Allah’a ve O’nun ayetlerine yemin ederim ki gözüm senden başkasına bakmadı.”
Sen kaderi yok yere sebeb gösterme.
Kendi suçunu , başkalarına yükleme!
Her kim aşk ile yanıp tutuşmamışsa o uçamayan kanatsız bir kuş gibidir.
Mânada sen , geceden de fazla susmuş iken öyleyse sözüne bir müşteri aramak neden?
Akıl "Bu ne aşk, bu ne hâl?
Ayrılığı mı daha garip ,
Kavuşması mı ? diye hayretteydi.
Bu can , senin aşkının hikâyesini çok anlatmıştı . Şimdi sen benim efsanemi anlat !
Canın , her zaman bir parçası can çekişmede. Öyleyse ölüm hâlinde imanını koru.
Ben sevgili değil , sevgilinin eviyim. Aşk ise peşindir, sandıkta değil."
Korkun da aşkın da bize ulaşmana sebeptir. Ya Rabb , diye her seslenişin bir lebbeyk oldu."
Birisi"Cihan ne hoştu , eğer onda ölümün ayağı gizlenmiş olmasaydı "deyince,
Bir başkası da, "Onda hiç ölüm olmasaydı ızdıraplarla dolu olan bu cihan hiç bir şeye değmezdi.