Cumhuriyet sonrasında biri romancı, biri şair iki edebiyatçı kız öğrenciler üzerinde uzun zaman etkisini sürdürmüştü: Çalıkuşu yazarı Reşad Nuri, Suda Halkalar şairi Faruk Nafiz.
Kan doldurup tasımı
Sildim gönül pasımı.
Taşa açtım yasımı,
Söylemedim insana!
Gönlümün yok niyeti
Açılmak için sana
Çektiğim eziyeti
Yüzümden anlasana!
Ben, ki bugün her aşka yas tutan bir varlığım, Evvelden bir mezardım, şimdi bir mezarlığım
Karşımda puslu gökyüzü bir göl kadar yeşil;
Baktıkça gözlerim dolar, ufkum derinleşir;
Bir doğmayan güneş gibi cânânı beklerim.
Sayfa 65Kitabı okuyor
Kalbinde bahçenin gamı yer tutmasın, bırak;
Ruhunda dört fasıl sürüyor bir bahar, ısın;
Sen bir güneşle çerçevelenmiş kadar sıcak,
Gün yüzlü, sırma saçlı ve zümrüt bakışlısın!
Sayfa 65Kitabı okuyor
Şehriyar olsa da yalnız gidiyor kabre giden: Dönüyor gözlerimiz âleme, sensiz, yeniden.
Kaç yıl geçecek, böyle hazin, böyle habersiz,
Sen Marmara'nın göl gibi durgun bir ucunda,
Ben böyle atılmış gibi yurdun bir ucunda, Sen benden uzak, ben sana hasret?
Sayfa 56Kitabı okuyor
Geldiler beklenen çiftler ormana
Duruyor iki genç, ne hoş, yan yana
Bir kurşun kadına, bir de çobana,
Çınlasın yıllarca orman, be Ali!
Görünce uzanmış yâr kucağına,
Boynunu dolamış zülfü bağına,
Kurşunu kahpeye atacağına
Kendine çevirdin... Aman, be Ali!