"Bu âlemin hem çekirdeği, hem meyvesi O'dur."
يَا أَيُّهَا الْمُدَّثِرُ قُمْ فَأَنْذِرُ * وَرَبَّكَ فَكَبِّرُ * وَثِيَابَكَ فَطَهِّرْ وَالرُّجْرَ فَاهْجُرْ "
Ey örtüye bürünen Peygamber! Kalk da sana iman
etmeyenleri azapla korkut! Rabbinin büyüklüğünden bahset! Elbiseni temiz tut! Putperestlik pisliğini bırakmakta devam et!" ayetlerini indirdi. Artık vahiy gelmeye başladı ve ardı arkası kesilmedi.
Duygulandım. ♡
Yolda birçok gariplikle karşılaştı. Dağ, taş ve ağaçlar, "Esselamű Aleyke Yâ Resûlallah!" diyerek onu selamlıyor ve yüksek vazifesinden dolayı tebrik edyorlardı.
Alak Suresi'nin ilk ayetlerini başından sonuna kadar okudu:
اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ اِقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمُ
"Oku! Seni yaratan Rabbinin adıyla oku! Ki O, insanı, pıhtılaşmış bir kandan yarattı. Oku ki senin Rabbin, kalemle yazı yazmayı öğreten, insana bilmediğini tâlim eden, bol kerem ve ihsan sahibidir."
İlk Vahiy Tebliğ Ediliyor!
Ramazan ayının 16 gecesi geride kalmıştı.
Ve Ramazan'ın 17'si, Pazartesi gecesi idi.
Cemiyetin bozuk havasından sıkılan mübarek ruhları burada adeta teneffüs ediyor ve huzur buluyordu.
Evet, Fahr-i Kainatın mübarek ruhu, zâhiren yalnızlık istiyordu; hakikatte ise, kainatın yaratıcısı Cenab-ı Hakk'a muhatab olmak arzusunu ruhunun de rinliklerinde taşıyordu. Yalnızlık içinde sonsuz varlığa kavuşmak arzusuydu bu...
Ona adeta yalnızlık sevdirilmişti. Öyle ki her şeyinden vazgeçebelir, fakat insanlardan uzak, kâinatla ve kendi tefekkür âlemiyle başbaşa kalmaktan asla vazgeçemezdi.
...bazen kötülük açığa vurulmazsa, zamanla ortadan kalkması ihtimali vardır; fakat teşhir edildiği takdirde, kötülüğü yapan kimsenin hiddetini tahrik eder, fenalığı daha fazla yapmasına sebep olur.
Bediüzzaman Said Nursî, İşaratü'l-İ'caz, s.35.Kitabı okuyor
