Artık ben de inanmıyorum söylediğim yalanlara. Eskiden kendi yalanıma inanıp, gözlerim yaşarıyordu. "Bu topraklar böyle bir sevda görmedi be" diye düşünürdüm.
Sayfa 24
Her hatıra bana bir şeyler katıp arşivimde beklerken, boş geçen anlatın olmaması gerektiğini anlıyordum. Hayat küsecek kadar uzun değildi. Hayat, bir sonbahar yaprağının ardından giyilemeyecek kadar değerliydi. İnsan seviyorsa hemen söylemeli, küsse barışmalı, hayatı ertelememeliydi. Zaman gelip de hatıralara bir silgi vurmadan yaşanmışların değeri bilinmeliydi.
Karanlığın alacası makbuldür benim gözümde
Koyarsın hayallerini de avucuna
kimse fark etmeden
salarsın alacakaranlığa
Gelecek olan aydınlığa yatırımını yaparsın
Aydınlık seninle doğsun diye
O halde karanlıkların alacası san gebe
Ürkme, sen sadece yeniden doğacaksın
Öyle bir sessizlik olsun ki, kendi iç sesin bile sussun.
Salt hayat konuşsun, ama sessel değil de
Tanımlayamadığımuz hissel boyuttan.
Sev sessizliğini ve sana hissettirdiklerini.
İşte o o zaman yaşam denen kaos
Sana öğretileri ile
Güzellikler sunabilir hale gelecektir.
Ben hayatımda bir tek erkek kafasını anlamak için çaba gösterdim,o da sadece canımı yaktı ve ben yine anlayamadım.
Sayfa 34
Yaşın kaç olursa olsun hayat yorgunluğu, yürek kırgınlığıymış..
Sayfa 33
Fark ettim ki her canlının içinde yarattığı kocaman bir dünya varmış ve asıl dünya orasıymış. Eğer oranın hakimi olmayı başabilirsen, sana kimse dokunamazmış.
Diyorum ki şöyle bir anda hayatımı izler konumumdan fırlayıp dümeni ele geçirsem. Sonrasında ise tamamen istediğim limanlarda konaklasam. Yaşamdaki misafirliğimin tadını çıkarsam
Sona eren sadece bitmesini istediklerindir. Sen kendine yakın oldukça, hayallerin gerçeğidir .
Hayat her zaman değişenlerin yerine yenilerini koyarak gelişimine katkıda bulunmak değil midir? Bilinçli ya da bilinçsiz hayat eylemi budur bence. Her eylemin bir sonucu vardır, hayat eyleminin sonucu da ölüm. Denklem basit. Doğum ile ölüm arasına sığdırdıkların….