Tanıdık geceler bildik kaygılar
Kentler köprüler uzayan yollar
Kendi düşlerinden yorgun bir ozan
Direnir acıya tek başına
Karanlıktan güçlüydü hep aydınlık
Uzakta parlayan sımsıcak ışık
Şiir sana tutkun sen ona âşık
Kendi yüreğinle yarışırdın sen
Yaşam dalga dalga uzar giderdi
Ölüm gözümüzde bir arpa boyu
Çocuk gibi öper, okşar severdim
Yediğim ekmeği, içtiğim suyu
Sağ olsun uçan kuşlar
Çiçeğe durmuş ağaç
Yaşasın sevdalılar
Sevdalım hayat
Bir gün
Çok bunalırsan
Denizin dibinde, yosunlara
takılmış gibi soluksuz . . .
Sakın unutma gökyüzüne bakmayı
Gökyüzü senindir
Gökyüzü herkesindir.
Bölük bölük olmuş çaylar dereler
Hiçbiri denize varabilmezmiş
Duvarın dibinde bir yaralı gül
Gülleri solduran gülebilmezmiş (Kan Çiçekleri)
Bana göre her normal insan, şiddet karşısında bir tepki vermeli.Acaba yerel kültür ve gelenek, şiddete karşı bir bağışıklık mı sağlıyor?
Sayfa 91Kitabı okudu