Arapça’da iki adet “k” sesi veren harf vardır. Biri kalın okunan “kaf” diğeri ise ince okunan “kef” harfidir.
Kullandığımız alfabede, “kef” sesi veren “q” harfi olmadığı için yüzlerce kelime zamanla bozulmuş veya kaybolmuştur.
Bir misâli “inkılâp” kelimesidir ki, “İnkılâp” şeklinde yazılması ve okunması lâzımdır.
Çünkü “kalb” [değişme] kökünden gelir, ve “bir halden öbür hâle geçme” yâni “DEVRİM” mânâsındadır.
Şâyet bu kelimeyi “İnkilâp” şeklinde okursanız kökü “kelb” [köpek] olur ve bu kelime “köpekleşme/köpekleşmek” mânâsına gelir.
Yâni “kef” ile yazılan “kelb” kelimesiyle değil, “kaf” ile yazılan “kalb” kelimesiyle söylenmeli, “İnkilâp” dememelidir.
-
Osmanlı hiciv ustası Şâir Nefî,
kendisine kelb [köpek] diyen Tâhir efendiye,
"Tâhir efendi bana kelb demiş,
İltifâtı bu sözde zâhirdir,
Mâlikî mezhebim benim zîra,
İtikadimca kelb Tâhir’dir.”
[temizdir] demiştir.